maddi sıkıntı çevreni ve arkadaşlarını aile yaşantını her şeyi etkiliyor askerden yeni geldim hala iş bakıyorum fakat düzgün bir yer bulamadım buda beni sosyal yaşantıdan uzaklaştırıyor ve güvensiz yapıyor hayata dair herşey maddiyata çevrilmiş durumda umarım herkes istediği hayatı yaşayabilir.
sürekli bunun sıkıntısı içerisindeyim ama çoğu zaman bu param yok veya az param var diye olmuyor, mesela herhangi biri benim çalıştığım saatin yarısını çalışarak benden daha fazla para kazanıyor ve benden hiçbir üstün noktası yok çevrem bir kaç tane böyle insan var üniversite mezunu desem bende üniversite mezunuyum daha iyi bölüm okumuş desem hayır ben daha iyi bölüm okudum ama bakıyorum ki çalıştığım iş yerinin patronunun yakın arkadaşının oğlu sırf bu yüzden çalışmadan para kazananlar yüzünden bunalıma giriyorum ben 8 saat çalışma süremin 6 saatini aktif olarak çalışırken adam en fazla 3-4 saat çalışıyor ve canı sıkıldığında patrona abi ben 30 dakika 1 saat içerisinde dönerim diyip çıkabiliyor ben nabıyorum o dışarıda kafa dağıtırken ben içeride kafa patlatıyorum adam kayırma ülkenin genel sıkıntısı diye düşünüyorum herkes çalıştığı kadar kazanmıyor dengede bir adaletsizlik var bende aylardır daha kolay para kazanacağım iş arıyorum o da yok böyle olunca da tekrar bunalıma giriyorum bazen diyorum hatta keşke babam zengin olsaydı da bana bir dükkan bıraksaydı ne evlilik masraflarını düşünürdüm ne işe giderken harcadığım yol giderlerini kaç kere hatırlarım cebimde 5 liradan fazla para olmadığını ve eve yürüyerek gittiğimi bazen en ufak bir şeyi satın alıp yemek istiyorum mesela çikolata gibi ama bakıyorum cebime şimdi çikolata alırsam yarın işe yürüyerek gidicem yani asıl anlatmak istediğim ben parasızlıktan değil de biraz adaletten bunalıyorum babam zengin olsa istediğim kadar çikolata yerim mesela :)
maddi sıkıntılar o kadar kötü ki... yani ben bunalıma girecek kadar düşünmem de... sonuçta kendi çapımda azda olsa birikim yapmaya çalışıyorum mesela. en ufak bir maddi sıkıntımda kullanmak için. ve kullanıyorum da... yani ben ev geçindirmiyorum birşey etmiyorum sonuçta. ama yani benimde maddi sıkıntılarım ne oluyor. işsiz olduğum için elime her ay düzenli para da geçmediği için iş görüşmesi için yol parasıdır bilmem nesidir kullanıyorum bu sefer.
maddi sıkıntılar için bazen depresyona giriyorum özellikle aybaşı geldiği zaman ve kira zamanında depresyona giriyorum çünkü bazen ay başına paramız yetmiyor ve bizim kiramızda ayın 27'si olduğu için önden almak zorundayız bazen patron vermiyor işte vermediği zaman insan bunalıma giriyor ev sahibi kira istiyor yani hayatımız depresyonda kardeşim evet bazı insanlar rahat yaşananlar var maddi durum sıkıntısı çekmeyenler var ama günümüzde maddi sıkıntı çeken çok insanda vardır yine bazen halimize şükrediyoruz bazen diyorum ki allah hiç olmayanlara versin belki insanların yiyecek bir lokma ekmeği de bulmaya bilirler yine de çok şükür allah'ıma kıt kanaat geçiriyoruz ama sağlığımız yerinde olsun gerisi her şey gelir.
olmaz mı hergün yaşadığım bi durum maddi sıkıntılar insanın huzurunu kaçırıyor ama ne yaparsın işte hayat bu yaşamak zorundasın yaşıyoruz bi şekilde mesela evlenmek istiyorsun maddiyatın uygun değil belki daha iyi şartlarda evlenmek varken daha kötü şartlara boyun eğiyorsun rabbim bizi maddiyatla sınamasın gerçekten çok zor bi durum ama yinede insan her haline şükretmeyi bilmeli sabretmeyi bilmeli sabrın sonu selamettir
hiç depresyona girecek kadar çaresiz kalmadım maddi konularda. bir dönem katkı kredisi borcum vardı ve ödeyene kadar sürekli hesap yapardım. hesap yapınca sanki elimdeki para artacak ya da borcum azalacak gibi.
iki aydır ciddi anlamda alım gücüm değişti ve yaşanan enflasyon yüzünden yine aynı durumdayım. banka hesabı, kredi kartı ekstreleri, hesap makinesi ayrılmaz üçlü oldular yine açıp açıp hesap yapıyorum. neyse ki sorumani burda bir parça olsun bu düşüncelerimi dağıtıyor ve ek bir getiri sağlıyor bize. bir de yarışmadan ödül alırsam depresyona girmeden hallederim yine inşallah bu dar boğazı.
maddi sıkıntılar çok zor bir durum. şuan geçinmek o kadar zor ki insan depresyona girer tabi. sıkıntılı süreçlere girer. o süreçte yıpranır ama hal etmeye çalışır.
yani maddi sıkıntılardan dolayı kim depresyona girmez ki. şu hayatımızda çok önemli bir yeri olan soru acaba ay sonunu çıkarabilecek miyim sorusu insanın içini yer bitirir. aylık geldiği zaman rahatlar ama o aylık zaten eline geldiği gibi biter. çok sürmez yani onu harcamak. çünkü birçok ihtiyacımız vardır.
evet aşırı derecede oldu hatta intaharın eşiğine bile geldiğim oldu. bir sefersinde üniversite oluduğum zamanlarda yurtta arkadaş kurbanı oldum arkadaşımı kız meselesi yüzünden bir güzel dövmüşlerdi devlet yurdu dışında meğer yurt sınırları içinde olay çıkaran kavga ve benzeri olaylar sapıklıklar yurttan atılma sebebiymiş bunları bilmiyorduk tabi. neyse arkadaş yurda geldi üstü başı kan revan kafa göz dağılmış biz arkadaşı bu halde görünce tabiri caizse dellendik fıttırdık derler ya aynı o duruma geldik sorduk kim yaptı felan diye ilk başlarda anlatmadı sonrasında tıkır tıkır anlattı bunun üstünü başını değiştirdik elinin yüzünün kanını yıkadık bunu döven çocukların kim olduğunu öğrendik gece yarısı saat 3-4 sularında bu bebelerin odalarına tek tek dalıp eşek sudan gelinceye kadar tekme tokat allah ne verdiyse dövdük bunları. tabi güvenlik hepimizi yakaladı ertesi gün hepimize bir tutanak yurdun kapısının önüne koydular bizi cepte para yok kalacak yer yok. dayak yedi diye kavgaya girdiğimiz bebe bize geri yan çizdi ben size gidin dövün mü dedim diye hepimiz atıldık sizin yüzünüzden dedi ileri geri onunlada münakaşa oldu orda çocuğa bastık tekmeyi biz onun için kavgaya girmişiz o bizi adam yerine koymadı. neyse paramız pulumuz yok hepimiz dağıldık kalacak yer yok sinir krizi depresyon ne varsa geçiriyorum evdekilere söyleyemiyorum kavga ettim desem bizimkiler yaşlı maazallah bişey felan olur korkudan denilmiyorda. ilk gün cami tuvaletinde yattım baktım olacak gibi değil millet dilenci sandı gece üstüm başım batmış sabah sanki 3 aydır aynı giysiyi giyiyorumda o şekil kir olmuş gibi uyandım. millet önüme para atmış yediremedim bunu kendime depresyon son haddine geldi orada baktım çöp poşetleri var birbirine bağlayıp sağlamlaştırdım tam tavana bağladım canıma kıyacaktım bi adam geldiği gibi beni kucakladı kurtardı. olayları felan anlattım ağladım adam üzüldü pastane sahibiymişti yanımda çalışır mısın dedi ben bulmuşa döndüm hemen kabul ettim adam ev felan ayarladı ucuz yollu bi kaç ay para konusunda sıkıntı çekmiş olsamda en sonunda düze çıkıp kendimi kurtardım.