arkamdan konuşan insanları basit ve cesaretsiz buluyorum. yüzüme söylemeyi cesaret edemeyip arkamdan konuşan insanlar zaten kalitesiz insanlardır. özellikle yüzüme gülüp can ciğer olup yanımdan ayrıldıktan sonra veya başka ortamlarda benim hakkımda ileri geri konuşuyorsa bu insanlara gerçekten sinirlenirim ama sinirim belli bir süre sonra geçer ve allah'a havale ederim zaten karakter sahibi biri olsa bunu yapmazdı derim. o kişiden uzaklaşırım.
yüzüme karşı söyleyecek cesaretleri olmadığını düşünüyorum.ama güvendiği kişiler aslında en güvenmemesi gereken kişiler oluyor genelde.çünkü konuştukları geliyor kulağıma. bunun karakterle alakalı olduğunu düşünüyorum.
arkamdan konuşan insanlara önce neden bunu yaptığını sorarım, birde o arkamda konuşan en yakın arkadaşımsa ağzımı açar yumarım gözümü, bu kadar sene arkadaşlık yaptık bunu yapmandaki amaç neydi diye sorarım sonra o an nerdeysek orda o ilişkiyi bitirir giderim.
bununla ilgili bir replik vardır.adamin biri sarı mikrofondan sorulan bu soruya aynen şöyle cevap veriyor:"arkamızdan konuşan önünüzden yesin ağabey"diyordu.cok gülmüş tüm bu replige
yüzüme söyleyecek cesaretleri yoktur bu yüzden arkamdan konuşmayı seçmişlerdir. korkaklardır biraz. fırsat kollarlar. yüzleşmek yerine arkamdan kuyu kazmak işlerine gelir çünkü.
gelip yüzüme konuşsunlar arkadaşlar insan olan insanın yüzüne konuşur ne diyeyim çok abartısız ikiyüzlü derdim ki oyke insanla isim bile olmaz
arkamdan konuşan kişileri önemsemiyorum boş insanlar benim için o yüzden birşey düşünmüyorum cesareti olan gelir yüzüme konuşur
kendi eden kendi bulur ya sorun yok bide arkamızdan konusan her zaman sizi cekemeyen insanlardır
kin nefret düşünüyorum elbette onun da arkasından konuşan vardır
sinsi olduklarını ve mutlaka bana zarar vermeyi bir noktada deneyeceklerini düşünürüm.