evet kendim de her zaman hissettiğim birkaç kusurum var tabii ki. zaten kusursuz insan asla yoktur ararsanız da bulamazsınız. benim hissettiğim en büyük kusurlarım çok çabuk öfkelenmem ve öfkeminde saman alevi gibi sönmesi. aşırı derecede öfkelendiğin zaman bazen ağzımdan çıkan şeyleri kulağım duymayacak hale gelebiliyorum.o zaman normal zamanda asla söylemeyeceğim kelimeleri sinirli olduğum zaman hiç düşünmeden pervasızca söylüyorum bu da bazen hayatımda geri dönüşü olmayan sonuçlar doğurabiliyor. asla kırmak istemediğim insanları bile bu huyum yüzünden kırdığım zamanlar olmuştur. bir de insanlara çok kolay güveniyorum galiba. son zamanlarda aldığım darbelerden dolayı bu huyumdan vazgeçmeye çalışıyorum ama zamanında yanlış insanlara güvendiğim için çok yara almışlığım olmuştur. öfke sorunu kontrol etmek için de gerçekten aşırı derecede çaba sarf ediyorum ancak ne kadar başarılı oluyorum bilmiyorum. çünkü gerçekten normalde çok sabırlı bir insanım ancak uzun süreler sabrettikten sonra bazen bardağı taşıran en ufak bir damlada kontrolden çıkabiliyorum. sabrımın sınırlarını zorlayan insanlar karşısında asla sakin kalmayı başaramıyorum.iyi niyetimi suistimal edildiğini düşündüğüm anda tamamen başka bir kişi oluyorum. tam olarak bir kusur mu değil mi bilemiyorum ama bazı zamanlar bu özelliğim beni çok rahatsız ediyor.
evet çok fazla sinirli olmam ve çoğu şeyi kafama takmam kendimde her zaman hissettiğim bir kusurdur. bu yüzden kendime çok kızıyorum ve umursamaz biri olmak istiyorum ama ne kadar da uğraşsam umursamaz bir insan olamıyorum. bu yönümle kendime çok kızıyorum ve kendim de her zaman hissettiğim kusurlu yanım bu yanımdır.
benim kendimde hissettigim bir kusurum yok :))))