ilk okul yıllarımda bir arkadaşımın yanında oturuyordum, çakmaklı bir tabancası vardı ve benim çok hoşuma gitmişti çocuk onu bir yere saklamıştı ve ben gidip onu oradan almıştım.
sürekli arkadaşlar bana daklaşırdı.. şataşırdı yani.. bende biraz erkek gibiydim ilkokuldayken :d :d bir itiş kakış oluyordu ister istemez :d
ilkokul yıllarında unutamadığım tek şey 1. sınıftayken beslenme saatlerinde öğretmenimizin başıma gelip beni zeytin yemeye ikna etmeye çalışmasıydı. ben zeytinden hala nefret ediyorum küçükken de nefret ederdim ve öğretmen inatla annemden beslenme çantama zeytin koymasını istedi. bu şekilde yaparak beni zeytini alıştıra bileceğini zannediyordu ama zeytin kutusunun kapağını açtığında benim midem bulanmaya başlıyordu zaten. öyle de uzunca bir süre bunu yapmaktan vazgeçmedi ancak en sonunda benim de çok kararlı olduğumu fark ederek anneme zeytin koymaya artık bırakabileceğini söylediğimde gerçekten dünyanın en mutlu insanı ben olmuştum. :)))
sira arkadasimla okuldan kacar hep onlarin eve giderdik ve en son eve devamsizlik kagidi geldi bir turlu yalan soyleyemedim evdekilere dogrulari soyledim
çok çalışkan bir çocuktum ben.birgün öğretmenim velimi çağırmamı istedi benden.derslerimin çok iyi olduğunu ve benden çok memnun olduğunu söyleyeceğini düşündüm hemen.heyecanla anneme koştum ve öğretmenimin onu çağırdığını söyledim.öğretmenim anneme çok iyi bir öğrenci olduğumu,derslerimde oldukça başarılı olduğumu ama çok küfürbaz olduğumu söyleyerek beni şikayet etmiş.tabi ben akşam eve döndüğümde beni ödül bekliyor sandım ama en temizinden dayak yedim.bu anımı hiç unutmadım açıkçası.
ilkokul zamanlarımızda aklıma gelen ve unutamadığın okuldan kaçmaya çalışırken hocamıza yakalanmıştık. daha sonra ailelerimize haber vermişlerdi ve o günden beri okuldan kaçamadım. o yüzden de hiçbir zaman unutamayacağım anılar arasında yer almıştı.