mezopotamya’da büzülerek (cenin) duruma getirilen cesetler genelde basit toprak mezara yanına armağan bırakılarak gömülmüştür. çanak çömleksiz neolitik çağ’da bireyin cesedi yaşadığı yapının içine taban altına gömülürken çağın sonundan itibaren yerleşim dışı mezarlıklara gömülmeye başlamıştır. daha sonraki dönemlerde yeni doğmuş, bebek ve çocuk cesetlerinin yerleşim içine gömülmesine devam etmiştir. yerleşim dışı mezarlık fikrinin gelişmiş bir örneği, güney mezopotamya’da eridu’da saptanmıştır. mezarlık obeyd dönemi’ne tarihlenmiştir.