14 aylık evliyim. gerçekten şu an bile hatırlıyorum. kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu. çok heyecanlanmıştım. ellerim daha içeriye girmeden terlemişti. sonuç olarak evet dediğim de onun bana bakışını gördüm. sevinçten gözlerinin içi gülüyordu.
evli değilim ama evet derken nasıl evet diyeceğimi çok merak ediyorum çünkü ben çok heyecanlanirim.
evet ben evliyim de şimdi şöyle bir şey var ben çok ağlamıştım. çünkü ben kaçarak evlendim yani sevdiğim adama kaçtım tabii ki de annemle ,babamı dinlemedim eşime kaçtığım için evlenirken annem ,babam yanımda olmadı ve evet derken de böyle çok sessiz bir şekilde evet dedim. ailem beni affetmez diye düşündüm ama halbuki öyle olmadı ben kaçtım gün ailem beni affetti. şimi de aynı şekil affet değişimi ilk zamanlar falan sevmezlerdi bekarken ama evlendikten sonra eşimi çok sevmeye başladılar ve şu an çok seviyorlar zaten eşimin tanımıyorlardı evlendikten sonra tanıdılar ve o moralim den dolayı eşimin ayağına bile basmadım o da benim ayağıma basmadı deli midir nedir anlamadım yani eşim hatta bazen diyoru baştan nikah kıyalım ben senin ayağına basmayı bile unuttum diyordum hani ve bağırarak evet demek istiyorum diyordum... eşime eşim de sen deli misin, artık evlendik diyor ben de her zaman onun yanına gittiğimde mesela evin içinde ayağına basarım aklıma geldikçe çünkü hiçbir şey anlamadım nikahından falan keşke moralimi falan bozmasaydım. her şeyi oluruna bıraksaydım çünkü affedilmez sandım ama affedildim ama olsun gene buna da şükür ben gene sevdiğim adamla evlendim yani.
evliyim, hem de 39 yıldır evliyim. nasıl mı evet dedim, öyle millet gibi bağra çağıra evetttttttt diye asla uzatmadım.
zarif ve kararlı bir ses tonu ile evet dedim.