arkamda kuyumu kazan, yüzüme gülüp, beni sömürüpte, münafıklık yapan insanları affetmem.bir kaç defa karşılaştım anında seviye koydum ve uzaklaştım. oyle akrep gibi insanlar yalnız kalmalı gibi sonunda kimseyi bulamayıp, kendi kendini sokmalı.
ben yalana gelemiyorum . ama asla affetmem dediğim birsey yok büyük konusmak istemiyorum çünkü. hayat bu asla deriz bir gün sonra yaparız.
hayatimda ihanete ugrarsam affetmem,affedersem icim rahat etmez,kendime yakistiramam..yeniden bir sans daha vermek bana gore degil.yapamiyorum gururuma yediremiyorum.
çok büyük yalanları ve aldatılmaya hayatımda asla affetmem.büyük konuşmak istemiyorum ancak enayi yerine konulmak en nefret ettiğim şeydir.