aslında kötülük değil iyi insanlar ve kötü insanlar vardır. her insan aynı düşünce yapısında değildir. insanların düşünceleri ve fikirleri birbirinden farklıdır bu yüzden fikir çatışmaları olduğu esnada insanlar eğer kötülüğe yatkınlarsa kötülük eğiliminde bulunmaya meyillidirler. yani kötülüğün de iyiliğin de var olma nedeni aslında insanlara bağlıdır. eğer insanlar kendilerini tutabilirler ise sinirlendiklerinde, öfkelendiklerinde kendilerini tutabilirler ise kötülük var olmaz. ama insanlar kendi hırslarına yenik düştüklerinde başka yollara meyillenirler. aslında yaptıkları kötülüklerin bir gün mutlaka kendilerine döneceklerini bilmeli ve kendilerini kötülük yapmaktan alıkoymaları gerektiğini kavramaları gerekir. bunun farkında olmadıkları için kötü insanlar var olduğu sürece kötülükler de var olacaktır.
kötülük bazı insanların doğuştan içerisinde olur bazılarında da yaşadığı şeylerden sonra ortaya çıkar. insanlar hayattan çok fazla darbe aldıkları zaman kötü bir insan olmaya başlarlar. kimisi de ne yaparsa yapsın asla iyi bir insan olmayı başaramaz. ama genellikle insanlar aileleri düzgün yetiştiremediğim için acıma duyguları olmadığı için ve empati yetenekleri verilmediğinden dolayı kötü insanları olurlar. kesinlikle aileden gelen eğitim çok önemlidir. bazı insanlar gerçekten çok kötü aile nerede yaşıyorlar ve asla insan ilişkileri gelişmiyor. ayrıca insanların içerisindeki hırs ve başarma arzusu gözlerini çoğu zaman kör ediyor.bu durumda da insanlara zarar verecek kadar acımasızlaşabiliyorlar ve kötü insanlar oluyorlar.hayatımızda rol yapmayı başaran o kadar çok insan var ki bazen gerçekten kimin iyi kimin kötü olduğunu da anlayamıyoruz.
kötülük var mı iyinin ve iyiliğin kıymetini anlıyoruz. kötülük ilk insanlar zamanında çıkmıştır. habil ve kabil meselesinden. kötülük olmasa insanların imtihanı olmazdı ve dünyanın da bir anlamı kalmazdı diye düşünüyorum. burada sanki kötülüğü övmüş gibi oldum ama değil. kötülüğü değil kötülüğün varlığını övdüm belki de.
keşke hiçbir zaman bu kötülük olmamış olsaydı. şu anda herkes birbirini kötülük yapıyor ama farkında değil kimse. bu yüzden artık pek fazla kimseye güvenim kalmadı ve güvenmek de istemiyorum artık. eski zamanlardaki samimiyet ve sevgi hiçbir yerde kalmamış bir vaziyette. eski yıllardaki samimiyetle sevgi gelmediği sürece bu böyle devam edecektir.
bu dünyada iyi insan ve kötü insan vardır. hani zaten rabbim kimseyi sen kötü olacaksın demiyor ,sen iyi olacaksın demiyor sonuçta bu hayat sınav bir hayat hepimiz sınavdayız iyilik yapmakla insanların elinde olan bir şey kötülük yapmak da hani bazı insanlar kendine hakim olamayıp şeytanın kötülük yapabilir. ve halbuki içindeki şeytanı kendileri ve istiyor ondan dolayı bu kötülükten gidiyor ve hiçbir şekilde allah'tan korkusu da olmuyor. insanlar genellikle kötülüğü seçtiği için kötülük yapıyor. diyorum ya bu insanların elinde olan bir şey onlara kötülük böyle hobi gibi geliyor. hani kendilerine şöyle söyleyeyim meslek haline getirmişler evet çok kötü insan var ama sonuçta biz onları yargılayamaz. rabbim yargılar ve biz onların içinde bilemediğimiz için en fazla yorum yapmak istemiyorum. sadece rabbim bilir ve sadece rabbim yargılar ve sadece rabbim hakkından gelir.
insanların kendilerine meşgale bir uğraş bulamamaları, fesat ve kıskanç düşünmeleri, edep heye olmaması, kısa yoldan zengin olma arzu ve istekleri, sapkınlıklar, inanç eksikliği, nefsimizi terbiye edememek insanları kötülük yapmaya zorlar, şeytan da körükler.