bir kurban bayramında kırmızı bir bayramlık giymiştim ve beni koç kovalamıştı. uzun süre evin etrafında turaldık ben önde koç arkada. sonra ev ahalisinden biri çıktı da kurtardı. unutamadığım bir anımdır bu da. şu an anlatırken bile gözümün önünce canlandı. o kadar gerçek ve taze bir anı.
ben çocukken hatırladığım pek çok olay vardır. örneğin bunlardan bir tanesi kardeşimi düşürmüştüm .ben daha o zamanlar kucuktum ve annem kardeşimi höllük adı verilen bir toprakla belerdi ben de kucağıma aldım ve kardeşim çok ağirdı o yüzden onu düşürdüm yere .sonra kaldırmıştım. bir gün de okula başlamıştım okula başladığım ilk zamanlarda bir tane köpek vardı adı lessiydi ben ondan çok korkardım ve lessi aksi gibigelir kapının önüne yatardı .ben de okula giremezdim ablamın arkasından girerdim .lessinin sahibi korkma o zararsiz sana bir şey yapmaz derdi ve bana sevmemi söyledi.ben de seveyim derken köpeğin kuyruğuna basmışım köpek beni ısırmaya başladı ve beni okulun kapısından içeriye zor soktular. daha sonra birinci sınıfa başladığımda bir gün ders sırasında çok fazla cişim gelmişti öğretmen tahtaya bir şeyler yazıyordu ve benim öğretmene bağırdığımı duymadı. ben de dayanamayıp altıma yapmıştım .herkes bir kokunun geldiğini söylemeye başlamıştı oğretmende bu koku nereden geliyor deyince öğretmenim ben altıma yaptım karnım çok ağrıyordu dedim .oğretmen bana gülerek bir arkadaşını al da eve git demişti. daha sonra benden büyük bir tane arkadaşım beni eve götürmüştü ve üzerimi değiştirmiştim .annem bana çok kızmıştı eskiden bir keresinde de bizim evde tuvalet bulunmuyordu ve tuvaleti dışarıya yapmışlardı .kışın dışarıya giderken etraf çok karanlıktı ve ablamla korka korka tuvalete gidiyorduk. o zaman elimizde el feneri yoktu. daha sonra tuvalete gittik tuvaletimizi yaptıktan sonra ışığı kapattık ve ben önden yürüyordum ablam arkamdan geliyordu sonra ayağıma bir şey çarptı .ben de korkarak ablamın yanına gittim ama ablama hiçbir şey söylemedim ablam daha sonra benden önce gitmeye başladı .ben de onun arkasından gidiyordum yine aynı şey ablamın ayağını takılınca ablam korkarak kaçmaya başladı. ve ben orada tek kaldım koşarken annemin lastiklerini giydiğim için yere düşmüştüm ve lastiklerin tekei ayagimdan fırlayarak dışarıda kaldı ben koşarak eve kaçtım sonra babamgil dışarıya baktığı zaman annemin lastiğini bulamadılar sanırım köpek götürmüştü lastiği.
çocukluğuma dair çok net olarak hatırladın bir olay var ,evet. ben 9 yaşlarındayken kardeşim daha yeni doğmuştu en fazla bir kaç aylıktı. gece annemle birlikte uyuyamadık bir türlü ve ikimiz domino oynamaya başladık. bunun kadar kaptırdık kendimizi, sürekli olarak gülüyoruz oyunda bir süre sonra bir türlü bitmek bilmeyen bir hal aldı. biz öyle kahkahalarla gülerken bir anda lamba patladı. annem de gece gece yapmak yerine oyuna devam edelim diye kalkıp lambayı değiştirmeye çalıştı değiştirdi de aslında. kalınca ve sağlam büyük bir sehpanın üzerine sandalyeyi koydu ben de aşağıdan tutuyorum. lambayı güzelce taktı ancak inerken üstünde olduğu sandalye kayınca düştü ve bacağı sehpanın o kalın tahta köşesine lak diye girdi. ilginç bir şekilde annemi hiç acı hissetme diye hala bir şey yok bir şey yok diye gülüyordu.ancak ben bacağının içine epeyce girmiş tahta köşesini görünce bayağı fena oldu hareket ettiği anda da zaten kanlar boşalmaya başladı. o geceyi biz komşuda annem de acilde geçirdi. o gün bugündür okulda eğlenip kendimi unutacak kadar gülmeye çekinir haldeyim. büyüklerin çok fazla gülme başına bir şey gelir lafı resmen doğruymuş yani. kesinlikle annemin o görüntüsünü aklımdan çıkartamıyorum. hiç güzel bir ama olmadı benim için. anneme de epeyce dikiş atıldığı için hala o günün izleri bacağında mevcuttur.
ah ah çocukluğum demişken çocukluğumu çok özledim. tabii ki aklımda kalan bir anım var hatta iki tane hiç unutamadıgim anılarım var.bir kere agaca çıkmıştım ben ağaca çıkmayi çok severdim ağacın 2 dalında arasına bacağım sıkıştı ve konu komşu toplanmıştı bacağımı çıkaramadığımız için canım çok yandgı için ağacın dalını kesmek zorunda kalmışlardı. şu an hatırlıyorum da çok gülünç bir şey gerçekten bir keresinde de bizim küçük bir damımız vardı o damdan atlamak için çabalıyordum ve komşularımızın çocuklarıyla de iddiaya girmiştik onlar bana atlayamazsın dedikçe ben hırslanıyorum ve bir gün atladım ama o kadar canım yandı ki gerçekten hiç aklım yokmuş şimdiki aklım olsa o kadar yüksekten atlar mıydım asla anlamazdı mama çok şükür ki bir şey olmadı yani verilmiş sadakan varmış gerçekten de hala hatırlatırlar gülerim çocukluk güzel şey.