evet ben tam bir doksan çocuğuyum her ayrıntısı ince ince hissederek büyüdüm ve ben o yılları o arkadaşları o komşuları o aksamlari o evleri o sobayı hatta o kurum kokusunu o kuzinede pişen ekmek kestane çörek patates soğan türlü yemekleri kış aksamları konu komşu aynı eve toplanıp patlamış mısır kestane eşliğinde izlenen dizileri örülen dantel atkı kazak bereleri kadranlı telefonu kimse kullanmasın diye kilitleyip camiye giden dedemi misket taso atari vb oyuncaklarımı kocaman çiçekli perdeleri telefon yokken birbirine mektup yazan karşılıklı balkonlardan kibrit çakan sevgilileri dolmuşlarda cengiz kurtoğlu ümit besen çalan günleri saymakla bitirmem imkansız ben doksan insanını çok özlüyorum
eminim ki insan kalitesi o yillar da daha da iyiydi ama,suan ki imkanlari goz onune alinca sahsen 90 li yillarda yasamak istemezdim.
keşke olsa çünkü 90 li yıllarda belki şuan olduğu gibi hic bir dert olmazdı
evet, isterdim. 90 lı yıllar daha bşr güzeldi sanki. o zamanlar daha bir tatlı idi. o yılların keyfini şimdi alamıyorum nedense. 90’lı yıllar çocukluğumun geçtiği zaman dilimleri olması yönüylede bir hayli özlediğim zaman dilimleridir.
o zamanlar küçüktüm pek hatırlamıyorum ama küçüklügume dönmek isterdim tabiki .