kimseyi yarı yolda bıraktığımı düşünmüyorum. ama ben çok yarı yolda bırakıldım. karma felsefesini düşününce acaba benimde yarı yolda bıraktığım biri oldu mu da bunlar başıma geliyor diye düşündüğüm oluyor. bana göre olmasa da böyle düşünen biri var mıdır diye yokluyorum kendimi ama bu konuda vicdanım oldukça rahat.
simdiye kadar 20 yasimaa gelmisim kimseyi yari yolda birakmadim ve birakmacam dusunsene seni yari yolda birakiyor birisi bak nasil yanlis geliyor sanaa oda aynisi sanaa yapilsaa sende karsi tarafaa yapmaa oda sana yapmasin ben simye kadar kimse yari yolda birakmadim onlar da beni birakirsaa o insan nenim ocin bitmis olur onu hayatimda sillerim bir daha ismini almam agzimaa olee insanlar bana lazim degil
kimseyi yarı yolda bırakmadım. sırf sigaraya bile ayıp olmasın diye bırakmıyorum...
erdemsizlik gibi görünebilir fakat bu aslında tamamen nasip işi birazda bu açıdan bakmak lazım. mesela sevgili sevgiliyi terk eder kalan gidenin ardından bi ton beddua eder fakat hiç düşünmez belki de olması gereken buydu. o kadar dini inancımız var madem ama hiç kimse ona bağlı yaşamayı kabul etmiyor nedense. ben kimseyi yarı yolda bırakmadım. zaten bi kişiyle yola çıkmıştım o beni yarı yolda en adi biçimde bırakmıştı. tabi bu yıllar önceydi. işte erdemsizlik burada başlar. gitmenin bile şereflisi şerefsizi vardır. herkes yoluna baktı alnıma yazılan başıma geldi gidenlere şükrettim zamanla iyi ki de vaktinde herkes yerini bulmuş. olması gereken bu.
evet melesef ilkti ama çok vicdan yaptım bazen hâla aklima geliyor