özlediğim dediğim daha çok geçmiş. geçmişi çok özlüyorum çocukluğu ve o güzel günleri anımsadıkça o günleri o kadar çok özlüyorum ki tarif edemem size. çocukluğumu, üniversite yıllarımı çok güzel günlerdi hepsi ayrı ayrı.
elbette cocuk oldugumuz zamanlari ozluyorum.
tamam itiraf ediyorum.cocukken telefon kullanamiyordum.
internet kullanamiyordum.
ask nedir bilmezdik.
sorumluluk nedir
calismak nedir.
gecim sikintisi nedir
issizlik nedir bilmezdik.
su an hepsinin nasil seyler oldugunu biliyorum.
bu yuzden ozluyorum cocuklugumu.
eski dostlukları, aile bağları, eski aşkları ve insanlığını kaybetmemiş bir toplumu.
fenerin eski halini özledim bıktık be kanser olduk
masum bir okadarda yaramaz çoukluk anılarımı özledim o günlere dönebilsek
özlediğim çok şeyler var keşke okulu birakmasaydim okul arkadaslarimi ve okulda ders çalışıp okumak en güzel.
özledim dediğim bşr çok şey olabilir belki ama bunun için uzun soluklu düşünebilme gerekir. sanırım en çok çocukluğumu özlüyorum. çocuklu arkadaşlarımı çocukluğumu o güzel günleri sokakta geçirdiğim vakitleri. eğlendiğim düşünmeden anı yaşadığım o mantıksız saçma sapan günleri. en çokta sorumluluk denen bir şey yoktu herşey güllük gülistanlık. tabi ozaman lar dünyanın bütün yükü bendeymiş gibi isyanlara bağlar tribe girdiğim zamanlar olurdu ama o güzel günleri birdaha yaşamak isterdim. dert yok tasa yok.
hiç bişeyi özlemedim geçmiş gelecekten çok daha korkunçtu bu yüzden özlememek en iyisi
ben en çok rahmetli annemi ve çocuklugumu özledim keşke geri dönüldü ve o yıllar en güzel günlerimiz geçirdiğimiz günlerdi.
cocuk olmayı cok özledim insan büyüynce insanların ne kadar acımasız oldugunu anlıyor ve insanlara güveni kalmıyor.
hayatta en çok çocukluğumu özlüyorum geçmiş zamana çok özlem duyuyorum