şuana kadar pek pişmanlık yaşamadım herşeyi düşünerek yaptım sadece birşey hariç birini sevdim onu sevmeyi asla istemezdim.
benim şu hayatta tek pişmanlığım bana yaptığı onca kötülüğe rağmen hala başka şansım yokmuş gibi ve bana bir faydası olur ümidi ile 24 yılımı babamın evinde geçirmek. onun yanında çalışmak, ondan korkmak. zaten başından belliydi benim okumama her türlü engel olacağı ve hiçbir şekilde bana faydası olmayacağı karın tokluğuna çalışan irgat gibi yanında çalışacağıma üstelik kız çocuğuyken! her halükarda evlenip gidecektim zaten. erkenden evlenir işime bakardım hiç birşeyim olmasa bir kaç çocuğum olurdu şimdiye. ilk çocuğumu 2018 in sonlarına doğru doğurdum hiçbir istediğim olmadı ya şu hayatta hiç olmazsa bu muhteşem duyguya bu kadar geç kalmazdım. gerçi herkes kaderini yaşar yine birşey değişir miydi bilmiyorum. şu an 28 yaşındayım ve gençliğimi geri verseler asla bir daha 24 yılını babamın evinde gençliğimi yıllarımı yetenek ve zekamı heba ederek harcamazdım.