iş kanunda belirtilen haklardan işverenlerce mali sebeplerden dolayı mahrum bırakılan yüksek işsizlik nedeniyle bu haklarını elbette talep edemeyen özel sektör çalışanları mutsuzlar
illaki değildir.
çünkü şuanda özel sektör de olmak isteyen fazla bi kimse yoktur.
bence mutlu değillerdir çünkü şimdi hiç kimse sevdiği işi yapmıyor ve özellerde genelde çalışana çok değer verilmiyor gerçi genelde hiç çalışana değer verilmiyor türkiye'nin hali ne olacak bilmiyorum ama inşallah ben bir işe başladığımda diğerini bilinir ve işimi layıkıyla yapmaya çalışırım çünkü insanın işini layıkıyla yapması için başında destekleyen birinin olması lazım hiçbir yaptığı işi beğenmezsem o yüzden çalışan da işini yapamaz diye düşünüyorum
özel sektör çalışanları çokta memnun değildir.günlük çalışma saati sabah sekizde başlayıp akşam saat altı yada yedide mesai bitiyor.haftada bir gün tatil, aldığımız ücrette çok düşük.birde patron egosunu çalışanın üzerinden çıkaran bir tipse işi hemen de bırakamıyorsun bıraksan iş bulmak ayrı bir derttir.işveren sigorta primini asgari ücretten yatırılıyor aldığı maaştan bile ödemiyorlar. yıllık izin süresi de çok az hasta olsan bile işe gitmek zorunda kalıyoruz her an işten çıkarılma korkusu olduğu için hasta da olsan işe gitmek zorundayız.sadece çok kurumsal bir firma da belki çalışma şartları daha iyidir.
mutlu olduklarını sanmıyorum ücretler düşük sosyal haklar çok az
bunu inanarak sormamışsındır umarım tabii ki de değiller her dakika kapının önüne konma ihtimali ve iliğine kadar sömürülmeyle ne kadar mutlu olunabilir ki
bence hiç biri mutlu degil kazançlar düşük tahminlerim bu
tabiki de mutlu değil. mutlu olmaları için bir sebepleri tırmanacak dalları yok. özel sektör tam bir modern köleliktir. insanlar yedi yirmi dört çalışıyorlar ama aldıkları maaş cüzzi miktarda yani karin tokluğu gibi bir şey. köpek gibi çalıştırırlar 3 kuruş cebine koyarlar akşam geç saatte yallah eve, sabah erken saatte hadi işe. hayat böyle bir şey olmamalı. başkaları daha çok para kazansın diye bizler daha çok çalışmak zorunda bırakılıyoruz. ne diyelim bizde sanki bundan memnunuz gibi sesimiz çıkmıyor. iyi bakalim devam böyle.
ben devlette çalışıyorum. özelde çalışan arkadaşlarım var çok yorulmalarına rağmen emeklerinin karşılığını alamıyorlar. onlar için üzülüyorum. keşke herkes mutlu ve eşit haklara sahip olsa
değil diye düşünüyorum.çünkü özel sektörde,şu anlayış var.parasını veriyorum,sonuna kadar kullanayım.insanın insan olduğunu unutan bir yaklaşım var.ayaklarını hissetmeyecek duruma gelene kadar çalıştırmak,beyni uyuşana kadar çalıştırmak,yeri geldiğinde yapmak zorunda olmadığı işleride insanın üzerine yük bindirmek,insanların emeklerini-değerlerini sonuna kadar sömürmek.özel sektörde çalışanların yaşadıkları tamamen bundan ibaret.parasını veriyoruz diye insanları köle bellemek.
bence hiçbir sektör de çalışılanlar türkiye şartlarına göre mutlu olarak çalışmıyor sadece geçim derdine düştükleri için mecburiyeti benimsiyorlar
ne özel ne de kamu kurumlarında çalışan kimse mutlu değil. çünkü insanlar sevdikleri işi yapmıyorlar.
pek mutlu oldukları soyenemez. hatta hiç mutlu değiller.
benim ablam sağlık meslek yüksek okulu mezunu ve yıllar önce mezun oldu ve ardından hemşirelik yapmaya başladı, ilk önce devlette yapıyordu, çok yoğun olmasına rağmen yine de rahat eğlenceli geçiyordu onun için ve maaşı da belliydi görevli konumları ve nöbetleri de belliydi, işe gidip gelme saatlerini belirtiyorlardı. sonra yaşadığımız bölgedeki özel bir hastanede görev yapmaya başladı, çok fazla yoğun çalıştırıyorlar ve maaş daha az. gece nöbetleri bitmek bilmiyor , doktorlar hastadan bir haber şekilde hemşirelerin ellerine bırakıyorlar ki , kendileri rahat etsin diye . bazı doktorlar ne konuşuyor anlamıyorum bile nasıl okudu doktor oldu diyordu ablam. herkes birbiri üstüne iş atmaya çalışıyor ve aynı zamanda herkes birbirinin üstü mevkiye sahip olmak için çabalıyor. para koparabilmek için bazı durumları suistimal ediyorlar falan. yani bayağı eşitsizlik bayağı kalitesizlik bir çalışma çabası oluyor her ne kadar özel sektör olsa da kölelik sektörünün zirve yapmış hali diyebilirim.
türkiye'de bu şartlar altında çalışan bütün insanlar yaptığı işlerden pek memnun değiller. özelde şartlar daha da kötü bir durumda. çalışanın sağlığının düşünülmediği bir sektör. iş güvenliği ise oldukça kötü düzeyde özel sektörde.
türkiyede özel sektörde çalışanlar gram mutlu değller devlette çalışanlarının 2 katına yakın çalışıyorlar ve maddi manevi her şeyiyle az kazanıyorlar ve hiç mutlu drğiller en azından çevremdekilerden biliyorum
pek mutlu oldukları söylenemez tabi bu durum sektörden sektöre ve firmadan firmaya değişir
çoğunun mutsuz olduğu gözükmekte çünkü verilen ücret az yaptırılan iş çok
ülkemizde özel sektör son zamanlarda bitmiş durumda . kendimden de biliyorumki her an işten çıkarılma korkusu var . aldığınız para bir hayli az yaptiğiniz işe göre .ülkemizde en garanti işler devlet memurluğudur . oda olabilene . . .
ne yazık ki alınan para az . emek edilen zaman fazla . iş gücü fazla . fazla mesai yapılıyor . izin günleri az . yani mutsuzlar bence. çünkü emeğinin karşılığnı almıyorlar orada . her an işten çıkarılma kaygısı var . istediği yere kadar yükselsin . düşürülmesi an meselesi oluyor . herkes kendi emeğinin ekmeğinin peşinden koşuyor . iş verenlerin düşüncesizliği bu . sanki sana o adam kazandırmıyormuş gibi o kadar parayı . sanki senin fazlalığınmış gibi davranıyorlar . ellerinden gelse heralde hak hukuk olmasa yine cahiliye dönemi gibi köle olarak sataacaklar . omlar köle değil işcidirler . kimse kimseyi kandırmasın . en az maas özel sektörde . en çok maaş da özel sektörde ama en rahatı devlete sırtını yaslamandır