bu soruyu okuduğumda ilk aklıma benden yaşça çok büyük olan bir kadın geldi. 4 çocuk annesi bir kadın en küçük çocuğu 2 yaşlarındayken oğlunun kanser olduğunu öğrendi. ailenin maddi durumu iyi değildi. çocuğun tedavi gördüğü hastane arabayla 4 saat uzaklıktaydı. kadının okuma yazması yoktu. adamda gündelik işçi olarak çalışıyordu. adam bir süre sonra vazgeçti sanırım oğlundan çünkü yetmiyordu yetemiyordu. yaşadıkları yerde kirada oturuyorlardı. hastanenin yakınına taşınmak zorundaydılar çünkü çocuğun her gün ilaç alması gerekti. bu arada ikisi de genç değil şu anda 60 yaşın üstündedirler diye tahmin ediyorum. neyse adam gitmemeyi tercih etti. kadın tek başına çocuklarını da aldı ve gitti. temizlik yaptı. berbat bir evde kirada kaldı. yeri geldi o kadın yanında durmayan kocasına para gönderdi. kadın o yaştan sonra okuma yazma öğrendi birçok yerde çalıştı. kendini geliştirdi. kocasına iş buldu sırf ailesini kurtarabilmek için ama olmadı ama sonunda oğlunun iyileşmesini sağladı. yani bazen bazı şeylere katlanmak değil çekip gitmek insanı daha güçlü yapabiliyor.