ben şahsen kim olursa olsun bir insana güvenip de her şeyimi anlatmam çünkü gün gelir o insanla ters düştüğüm an o insan anlattığım her şeyi bir koz olarak kullanır ve başkasını anlatır aha öncesinde başıma gelmişti beni sana ne zaman içimi döksem de arkamı dönmeden başkasına anlattığını duymuştum insanoğlu ne olursa olsun nankördür şöyle bir söz vardır anlatma sırrını dostuna dostunun da vardır dostu diye evet çok güzel bir cümledir bu çünkü sen sırrını bir dostunu anlatırsın o insanın da başka bir dostu vardır senin bütün yaptıklarını gider onu anlatır o da başkasını anlatır ve bu dilden dile dolaşır sendeki sır yayılır gider sırdiye bir şeyin kalmaz bu yüzden ne olursa olsun bir sırrın da olsa kendi için içini yesede kendinden başka dostun yoktur dur insanlar nankördür
şahsen o insana çok güvenmem lazım ya da bir kez görüp bir daha asla görmeyeceksem anlatabilirim. fakat her şey derken çok geniş bir kavram oluyor. o yüzden kendimle ilgili detayları hiç tanımadığım birine verebilirim ama her şeyimi çok çok çok yakın bir dostuma anlatabilirim. çünkü insan iyi ya da kötü yaptığı şeyleri ya da yaşadığı başından geçen olayları paylaşma ihtiyacı içindedir. paylaştıkça bazı şeylerin yükü azalır. olumsuzlukların yükü azalırken olumluların da değeri ve önemi artar. işte o yüzden her şeyinizi kendinize saklamayın paylaşın ki çoğalsın. ama hastalık özellikle psikolojik rahatsızlık gibi konularda dikkat etmenize tavsiye ederim. bu durumlar kesinlikle bir zayıflık göstergesi değildir. fakat bazı insanlar var ki bunu bu şekilde görüp sizden istemsizce uzaklaşmaya ya da size karşı ön yargılar beslemeye başlayacaktır. şahsım adına bu konularda kendimle ilgili şeyleri çok çok yakınlarım haricinde kimseyle paylaşmam.
hayır tabiki herşeyi mi anlatmam yani genel olarak anlatmam pek kimseye birşey. yakın dostlarım belli şeyleri bilirler. en yakın arkadaşımla paylaşırım genellikle çoğu şeyi. onun dışında ki arkadaşlarım ile de çok paylaşmam öyle herşeyi. belli şeyleri konuşuruz veya aramızdaki sohpet muhabbetler farklıdır. herşeyi anlatmam yani özel olan şeyleri özel olarak göed0pümdğşğnfüpüm şeyleri herkesle veya arkadaşlarımla da paylaşmam bana en yakın olan bir kişi ile paylaşırım
bir insana asla hiç birseyimi anlatmam ben her insana güvenemem dostum derim dusmanm çıkar bilemezsin insan oğlu nankordur çünkü. atalrmz bir sözü vardır iki kişinin bildiği sır sır değildir verme sırrını dostuna oda söyler dostuna ben içime atan biriyimdir herşeyi kimseye kolay kolay asla içimi dökmek anca güvendiğim insan varsa bir kişi ona anlatırım onunda senelerden beri tanıyorum çocukluk arkadsmdir 17 senede beraberiz yani zaten her insana birseyini anlatırsam ya safsindir yada iyi niyetlisindir ama kimseye anlatma yani insanlara güven olunmaz kimin ne olduğunu nasıl bir insan olduğunu bilemezsin
asla! bir insana herseyini anlatmak doğru diğildir. iyi veya kötü anılar hiç fark etmez anlatılmaz. farz edelim ki kötü bir anınızı anlattıgınınız çok yakın arkadaşınızla kagva ettiniz emin olun o kavga sırasında anlattıgınız seyi sizin yüzünüze vuracaktır. bir insanın sizin hakkınızda çok fazla şey bilmesi demek size en büyük zarar verebilecek kişi olduğunu gösterir. bu yüzden anılar veya yaşanmış olan bir şeyi hatta planlarınızı ve huyunuzu bile hiç bir insan ile paylaşmanızı tavsiye etmem. insanoğlu nankör bir canlıdır ilerki dönemlerde anlattığınız için sizi pişman eder. bu hayatta herşeyini anlatcak kadar kimseye güvenmeyin
bir insana her şeyini anlatma çünkü güven duygusunu yitirmiş bir insan kolay kolay kimseye inanmaz ve güvenmez bu nedenden dolayı önüne gelen her insanla hatta belirli insanlara bile her şeyini anlatamaz çünkü daha önce bunun bedelini ağır ödemiştir ve artık insanlara olan güveni tamamen bitmiştir ben hiç kimseye inanmıyorum ve güvenmiyorum bu yüzden insanları anlatmak yerine çoğu zaman hissettiklerimi yazmayı tercih ediyorum bazen o yazdıklarımı saklıyor bazen de yırtıp atıyorum çünkü dediğim gibi insanlara olan güvenim tamamen yok olmuş durumda bu yüzden yazdıklarımı bulup okumalarından bile korkuyorum ve çoğu zaman yazdıklarımı yırtıp atıyorum bence bir insana anlatmak yerine yazmak insana daha çok huzur veriyor daha iyi hissettiriyor bence sizde anlatarak riske girmeyin ve istediğiniz kadar yazın yazmaktan hiçbir insana zarar gelmez daha mutlu hissetmenize daha güvende olduğumuz anlamına gelir birini anlatınca acaba başkasına söyler miyim ya da soyledigim ya sen bana ne tür bir tepki verir bu durumu yadırgar mı veya çok yakın gördüğü bir arkadaşına gidip bunları anlatır mı diye düşünmek yerine bunları dert etmek yerine kendi kendime boş bir kağıda saatlerce yazarım bu şekilde kafam daha rahat eder ve daha mutlu hissederim
eskiden anlatırdım. saflik bence bu. ama artık anlatmiyorum. kim benim derdime çare olabilir? rabbimden gayri.
bunu en yakınınız hatta eşiniz bile olsa yapmamalısınız. çünkü gerçekten insanların bazen kopma noktaları olabilmekte ve bir sinir anında bazı şeyleri sizin alehinize kullanabilmekteler. daha sonra her ne kadar pişman olsalar bile sizde açılan yaraların toparlanması ve o insana tekrar güvenebilmeniz belkide imkansız bir hal alabilmektedir.