biri olmuştu.o da platonikti zaten.ve mümkün de değildi.o yüzden açılamamıştım.
evet çocukken olmuştu ilkokul aşkım bir türlü açılıp söyleyemiyordum. çocuktum zaten. ve bütüdükçe uzun yıllar ona karşı hissettiğim duygular bütümüştü yani ben öyle sanıyordum sadece. ona söyleyemiyordum çünkü o da benim arkadaşından hoşlanıyordu. kadere bakar misin arkadaş. neyse daha sonra ben bu aşık olduğumu sandığım kişi yüzünden çıktığım çocukla aram açıldı. tabi o dönemler çocuksunız hisleriniz sizi faklı yönde etkiliyor. daha sonra ona aslında aşık olmadığımı ona sadece hayranlık beslediğimi gördüm. zaten hiç açılmamıştım da. aslında kendi çıktığım çocuğu kaybettiğim de anladım onu ne kadar sevdiğimi. ve bunu ona söylemekten de çekinmedim.
herkesin hayatında bir kez bile olsa olmuştur diye düşünüyorum.
çünkü insan genç ve bekarken herkese potansiyel eş gözü ile bakabiliyor.
kimisinden de bu bana bakmaz diyerek hiç söz etmeden konuyu kendi içinde kapatıp soylemiyor.
olmuştu ve arkadaş gibi konuştuk sonradan da konuşmayı kestik
olmuştu. çünkü utangaç bir yapıya sahiptim.
hayır olmadı aşık oldugum zaman ona bunu söylemekten kacınmam.