her şeyden önce karşımdaki kişi bilgi, kültür, görrgü olarak bana denk mi diye bakarım. oldukça seçiciyimdir. herkese karşı saygılı ve kibar olurum, belli bir dereceye kadar samimi de olurum ama arkadaş ya da dost sınıfına sokmam oldukça zordur. maalesef mesafeli olmayı tercih ediyorum insanlara. çok sıcakkanlı olduğum söylenemez yani. ama tabii arkadaşım dediğim insanlara karşı artık çok sevecen olabilirim.
bu başlangıçtaki mesafeli tavrım biraz da şimdiye kadar yemiş olduğum kazılarda kaynaklanıyor olabilir. :) bilinç altının beni koruma çabası olabilir yani...
güvenmediğim ve kötü huyları oldugunu düşündüğüm kişiler ile arkadaşlık etmem. öncelik ile bana iyi mi yoksa kötü bir arkadas olduguna karar veririm. bana kazandırdıgı ve etkisine aldıgı bir huyu var mı diye iyice düşünürüm. bana güvenip,güvenmediğini anlamak için caba gösteririm. bana yalan söyleyip söylemediğini anlamak isterim. genel olarak herkes ile arkadaslık yapmam. 11 senedir sadece 3 kişi ile ben dahil 4 kişi gezer ve arkadaslık yaparız. kardeşten öte gibiyiz her gün beraberiz. ailelerimizde yakın derecede bir birlerini tanımaktadır.
çok özveriliyim arkadaşlık konusunda. hatta aşırıya bile kaçıyorum. çok fazla fedakarlık yaptığımdan bir süre sonra yıprandığımı hissediyorum. böyle hissedince de arkadaşlık fazla devam edemiyor maalesef. o yüzde biraz karşılıklı olmalı diye düşünüyorum. ne kadar sevilirsen o kadar seveceksin. ne kadar yardımcı oluyorsa arkadaşın sana o kadar yardımcı olacaksın, ne kadar dinliyorsa seni o kadar dinleyeceksin onu, yani bu liste uzayıp gidebilir tabi ki ama benim aklıma ilk bunlar geldiği için bunları örnek verdim. yoksa bir süre sonra kullanıldığınız hissine kapılabiliyorsunuz ve bu çok üzücü.
arkadaşlık ilişkileri genelde samimi bir şekilde devam ediyor