ölüme en yakın hissettiğim an ameliyat olduğumda ameliyat masasına yattığımda kendimi ölüme çok yakın hissettim allah kimseyi o masaya yatırmasın ama necbur yatmak zorunda kalıyoruz..
geçen yıl okulda öğle yemeği bitince okula gidiyorduk bu tane alçak bir duvar vardı diğer tarafında uzun sivri bir demir varmış hiç fark etmedim arkadaşlar teker teker atladı duvardan sıra bana geldi ben koştum ellerimden yardım almadan duvarın üzerine ayaklarımı koydum ama bir anda ayağım kaydı bir baktım demir bana ben demire bakıyoruz karşılıklı hemen bir hamle yaptın demirin biraz uzağına gere uzandım dümdüz bir şekilde iste o an her zaman düşündürür beni acaba o son hamleyi yapmasam ne olurdu diye ve geri düşünmeyi bırakır geçmiş geçmişte kaldı diye geçiririm içimden iste ölüme en yakın olduğum an bu andır bunun haricinde bu kadar yakın olduğum başka an olup olmadığını tam olarak anımsayamıyorum
bi anda rahatsızlandım konusamadim dilim tutuldu .gozlerim kaydı. ellerim hissetmedi ve sonra düştüm.gozumu açtım hastanedeyim.megerse beyne giden damar tikanmis
bir kere üniversite okurken staja gidecektim sabah altıda kalktım ve bilmiyorum belki hızlı kalktığımdan veya tansiyonum yükseldi veya tansiyonum düştü bilmiyorum birden bire gözüm kararmaya başladı ve midem bulanmaya başladı yürüyememe başladım nefes alamamaya başladım daha sonra oda arkadaşım uyandır beni kaldır bir yerimde daha sonra kendime geldim zannedip su içmeye gidiyordum ve elimde bardakla beraber yere yığıldım bardağın bardak kırıldı ve bardağın camları başıma kestim o gün sanki öleceğim gibi hissettim çünkü 51 bulantı öyle bir baş dönmesi olamaz gerçekten çok kötü bir gündü asla tekrardan yaşamak
bana araba çarpmasına ramak kaldığı gün. gerçekten adımımı bir saniye daha erken atsaydım ve arabayı süren amca arabayı durdurmasaydı araba kesin ve net çarpardı bana. nasıl korkmuştum ama. o an ki tepkim falan. etkisi bir süre geçmedi.
boğulma tehlikesi geçirdiğim zamandı. yüzme bilmeyen bir arkadaşım boğulma tehlikesi atlatmıştı. ona yardım etmeye çalışırken ben de onunla beraber boğulmak üzereyken son anda kıyıya çıkabilmiştik.
bınamızda yangın çıkınca ölümumun bole olacagını sanmıstım ama noldu olmedım unıcornum benı kurtardı
ben bi kere rüyamda tabutun içindeydim son duam ediliyordu ve gerçekten uyandıgımda yaşıyor muyum acaba diye saatlerce afallamakta kaldım
her şeyden vazgeçtiğim, hissizleştigim ,boşa kürek çektiğimi anladığım an.
hiç bir şeyin sandıgım kadar masum olmadığını gördügüm zaman, o zaman kendimi ölüme çok yakın hisettim .