hayatımda en çok heyecan yapıp elim ayağımin dolandigi an doğum yaptığım gündü sanırım suyum geldiğindeki heyecanımi ve doğumhanedeki heyecanı mi hiç birşey geçemez. özellikle kızımı kucağıma alıp doğumhaneden çıktığımda sevdiklerimi görünce heyecandan ne diyip ne yapacağımı bilememistim . düğünümde bile öylebir heyecan duymamistim ben gegerçekten çok değişik ve heyecan verici bir durumdu kısmetse yakın zamanda tekrar yaşayacağım ama aynı heyecan olur mu bilemiyorum ilk heyecan her zaman daha farklı oluyor ikinci alışkanlık oluyor birazda.
evet utangaç birisi olduğum için toplum içinde konuşma yaparken çok çekiniyorum. veya hoca bana soru sorduğunda sınıfın içinde cevap verirken bile çok utanıyorum ve heyecanlanıyorum. hatta bir keresinde sunum dersimiz vardı ve sunum yapmak kaçınılmazdı. ve ben illaki bu duygumu yenmem gerekiyordu. ben sunum yaptığımız dersin hocası da müdür dü. hocanın kendisi de yurtdışına gidip sunum yapmış derecede çok bilgili ve donanımlı bir hocaydı. ve biz hocanın dersinde nükleer enerjiyi sunduk. sırf heyecandan hepsini unuturum diye bir hafta ezber yaptığımı biliyorum. sunum esnasında o kadar heyecanlıydım ki kalbimin sesinden kendi sesimi bile duymaya zorlanıyordum. hatta sunum yaparken insanın ezber yaparken sallanır ya o şekilde biraz sallanmışım. heyecandan birazcık anlatacağım kısmı unuttum ama yine de çok fazla bir unutma ve beni zora sokacak bir unutma olmadı. hatta sunumun sonunda hoca her şeyi çok beğenmişti .sadece biraz daha az sallanmamamı söyledi ve güldü. yine de bu duygumu biraz da olsa yenmiştim. bir de hoca doktorosunu jeotermal alanında yapmıştı. nükleer konusunu anlatmak da gerçekten bir profesyonellik istiyordu. çünkü hocamız bu konuda da çok donanımlı idi.bu şekilde çok heyecan hissettiğim bir sunum durum oldu. birde okul öncesi bölümü okuduğum için sunum yapmak konusunda çok utangaç ve çekingen birisi olarak bölümümden dolayı sürekli sunum yapmak zorundayım. ve sanırım artık bu utangaçlık duygumun ve heyecanımın üzerinden gelmem gerekiyor. çünkü biliyorum ki korkunun ecele faydası yok. sonunda yine çıkıp o sunumu ben yapacağım o yüzden bu duygumu yenip yapabildiğim sunumun en iyisini yapmaya çalışmak en mantıklısı olacaktır.