doğurmak mı yoksa büyütmek mi annelik olur?

doğum sancısı çekmek kolay değildir. anne olmanın en büyük vasfıdır. anne çocuğu 9 ay 10 gün ya da daha kısa süren aylar boyunca karnında taşır, yediniz bölünür, zarar gelmesin diye her istediğini yapamaz, kendini kısıtlar.. bu hiç de koyay değildir. tabi bir de doğum sancısı. allah kolaylık versin. bu en zor kısımlarıdır. sonrasında çocuk doğar, onu emzirir, altını temizler, geceleri uykusuz kalır, gaz sancısını çeker, canı yanmasın, üşümesin diye kendi sıcaklığını verir, şefkatini gösterir. işte bütün bunlar anneliktir. yani anneliği şunu bunu olmaz. anne her zaman annedir. allah kimseyi annesiz bırakmasın.

insanın içinde olmadımı naparsan yap olmaz. geçen televizyonda çıkmıştı. ufacık çocuğunu jiletle kesen, şırınga ile çocuğa deterjan enjekte eden. bu da doğurmuş, ama anne mi tabiki değil. annelik insanın içindeki merhamettir. herkeste olmaz.

doğurmakta büyütmek annelik için gereklidir. sadece doğurmakta marifet değil aynı zamanda sadece büyütmekte annelik değildir. biri eksik olursa olmaz...

annelik her ikisini yapan kişiye denir.doğurup sonrada bırakıp gidenler oluyo o bıraktığı kızı yada oğlu güzel iş ve yaşam standartı yakalayınca annesi bi nedenle ortaya çıkıyor sahiplenme duygusu kabarıyor çünkü dogurduktan sonra çocuk bakmak nasıldıgı gibi kolay değil ve bazı anneler çocuklarını terk edıyolar belli bi süre sonra ortaya çıkıp hak talep ediyolar.hem doguracan hemde o kızı yada erkegi kendi ayakları üstünde durana kadar bakmak zorunda olduğunu bilmesi lazım.

doğurmak anneliğin ilk başlangıcıdır büyütmek ise ikinci evredir şimdi doğurup bakmamak annelik sayılmaz doğurup büyütmek için elden gelen yapılamıyorsa buda annelik değildir bir anne her zaman fedakardır yemeyip yediren içmeyip içtiren giymeyip giydiren tüm olumsuz durumlarda kanatlarının altına alan doğurduğu evladını çok iyi yetiştiren büyüten koşulsuz şartsız seven hep bu şekilde hareket eden çocuklarının geleceği için tüm çabayı sarfedendir anne

her canlı doğurur ama her canlı annelik yapamaz. annelik yapmak özel bir uğraş gerektirir mesela benim annem beni 9 ay karnında taşımak için çok zahmetler çekmiştir ve doğururken de bir sürü ağrı ve sancı yaşamıştır. buna rağmen beni doğurmuştur ve hala da bana bakar o yüzden anne olmak emek ister. annelik o yüzden yüce ve kutsal bir uğraştır anne olamayan herkes bu duyguyu bilemez. özellikle de sahiplenmek için anneler doğururlar .aslında anneler de doğurmasa bile annelerde annelik içgüdüsü bulunur ve her canlıya şevkat duyar.

buyuyup sevgi gostermektir annelik dogurmak herkesin isi

bir annenin tabiki zorlugu onu 9 ay karninda tasimaya baslayinca baslar.zor gunlerde zor anlarda onun gelisimi icin kendine dikkat etmek zorunda kalır her kötü şeyler den agirr şeylerden kacimak zorunda kalir.onu dünyaya daha sağlıklı getirmek açısından.
tabiki sogdukdan sonrada uzun bir süreç bekler anneyi hem hastalikdan hem mikrodan hem yedikelrindrn hem çevresinden korumaya calisir.onun yükümlülüğü dua çok artar anne için kısaca bir evlat kac yaşında olursa olsun hep değerlidir ve asla buyumez.o yüzden annelerin hakkı asla ödenmez.

kesinlikle büyütmek tabiki annelik emek ister fedakarlık ister şefkat ister doğuranda bu özellik yoksa büyütene anne denir

anne olmak bence güzel bir duygudur ve insan bu duyguyu hem hamilelikte hemde hamilelik sonrası yaşıyordur sonuçta 9 ay seni karnında taşıyor ve dünyaya getirmek için türlü acılar çekiyor sen dünyaya geldikten sonra yine derdin bitmiyor sürekli seni koruma içgüdüsü oluyor yeniyor yediriyor giymiyor giydiriyor hastalandığında senin gerektiğinde basında bekliyor seni senden bile fazla düşünüyordur yani hem doğurmak hem de büyütmek her ikiside annelikle sonuçta seni doğurmasa dünyaya gelemezdin sana bakmasa buyutmese güzel bir yaşam süremezdin ve belki yaşama şansım olmazdı.

dogurmakta anneliktir ama doğurup atiyorsan işte bu annelik değildir burda büyüten devreye girer gerçek anne odur işte herkes dograbilir ama gerçekten bir cocuqu büyütmek çok zor insanın piskolojisi bile bozuluyor uyku bile uyumuyor anne olmak gerçekten kolay birşey değil annelerimizin kıymetinin bilmek lazım ben anneyim şimdi annemin değerini anladım ben oğlumu büyütmek için 14 aydır uykusuzum benim oğlum çok yaramaz ve çok ağlayan biri doktora götürdüm birşeyi yok dedi onun için herkes anne olmaz annelik fedakarlık ister bir anne menfaatci bile olmaz anne olmak zor dedgim konuda bu yani herkes anne olamıyor. benim annem nasılsa bende annem gibi anne olmaya çalışıyorum benim annem bir melek bizim için çok çekmiş bir insan bizim kalbimizi hiç kırmadı bende bebeğime öyle bir anne olcam oluyorum da oğlum benim canım kanım doğurup sokağa atan insanlar nasıl bunu yapıyor gerçekten üzülüyorum el kadar bebek ne istiyorlar ki nasıl kiyiyorsun büyüten anne daha önemli asıl anne odur doğurmak bir saat sancı çekersin 10 dakkada doğurdun sancim kaybolur gider ama büyütmek çok zor.

her canlı doğurabilir, bu özelliğe sahip ama önemli olan gözünden sakınıp bakıp büyütmektir.kedisi köpeği de doğuruyor, doğurduktan sonra sokağa atmayla anne baba olunmaz.annelik içgüdüsel bir dürtüyle hareket edilen doğaüstü her felakete karşı durabilecek güçlü bir yapıdır, herkes doğurabilir ama herkes anne olamaz kolay kolay.eli ayağı öpülesi insan olmanın toplumda getirdiği saygıyı siz de düşünün ve boşuna cennet annelerin ayakları altına serili demediklerine hak getirin.

ikisi de önemli ama ananem bir keresinde hikaye anlatmıştı bu konuyla ilgili. çünkü oda çocuğunu evlatlık vermek zorunda kalmış sık sık bunun muhabbetini yaparız kendisiyle o yüzden.
-bir gün daha mahkemeler kanunlar tam oturmamışken bir anne doğurmuş olduğu çocuğu, büyüten anneden almak istemiş. doğuran anne demiş ki o benim kanımdan canımdan ben doğurdum onu o benim demiş. büyüten anne de demiş ki onu bu yaşa kadar ben getirdim. hasta oldu başında bekledim yemedim ona yedirdim. bu yüzden çocuk benimdir. hakim karar verememiş ne yapacağına. ve bir karara varmış. demiş ki biriniz sağ elinden tutun diğeriniz sol elinden hanginiz daha çok seviyorsa o çeker alır çocuğunu diğerinin elinden. doğuran anne tutmuş çocuğun elini, büyüten anne de diğer elini. başlamışlar çekiştirmeye çocuğu bir o yana bir bu yana. doğuran anne bir anda bırakmış çocuğun elini. büyüten anne çok sevinmiş mutlu olmuş. hakim merak etmiş neden elini bir anda bıraktın çocuğun diye. doğuran anne cevap vermiş;
-biz çekiştirdikçe onun canı acıyordu nasıl dayanırım ben buna ? yeter ki sağlıklı olsun ben razıyım karar demiş.
bu hikayeyi dinledikten sonra ben her zaman gerçek annelerin doğuran anneler olduklarına inanmışımdır.

dogurmaklada buyutmeklede anne olunur doğuran kişi zaten doğum olup bebek sağlıklı olduğunda otomatik olarak anne oluyor.buyuterek anne olmak ise anne olmak için ille kendin doğurmak zorunda değilsin o küçücük yavruyu yetiştirmek , beslemek, eğitmek başlı başına anne sıfatına burunduruyor şahsi ayrıca doğumda annesini kaybedip başka annelerin yanında büyüyen minikler varesela

her ikisi de olabilir. bazen uvey anneleri goruyoruz. yani buyuten. cocuklara nasil davraniyorlar. kisinin kendi icinde olacak annrlik. dogurmayla ys da buyutmeyle alakasi yok. sen insan olamadiysan cocuk senin neyine durumu olusur yani.

annelerin hakki odenmez bence her ikiside

herkes doğurabilir ama herkes büyütemez. annelik, bir çocuğu sefasıyla, cefasıyla, iyisiyle, kötüsüyle büyütmeliktir

dogurmak zaten kendi istegi ile olan bişey asıl mesele dogru büyütmekde yetiştirmekde