abim ve ablam ile kavga ettim. şimdi bir kavgamız yok büyüdük çünkü. eskiden yani çocuk yaşlarda iken kavgalarım oldu özellikle ablamla. kavga etmek iyii bir şey olmasa da bunun bir dozu vardır.
tabiki de kavga etmeden kardeşlik olur mu hiç :) çoğu zaman kavga ediyoruz. ama ben artık pek fazla takmıyorum o yüzden sıkıntı çıkmıyor. yoksa yine çıkar yani :)
benim kardeşim var. biz küçükken ciddi ciddi kavga ederdik. hiç geçinemezdik. erkek olduğu için bu işten hep zararlı çıkan da ben olurdum. ergenliğe girmeye başladığında, gücünü ve bana ne şekilde zara verebildiğini fark edip fiziksel kavgadan uzak durmaya başladı. ondan sonra da bir daha hiç kavga etmedik. şimdi ikimiz de yetişkiniz, tartışmalarımız oluyor; bunu ikimiz de çok geliştirici buluyoruz. ayrı ayrı kişisel hayatlarımızda da başkalarıyla kavga etmekten özenle kaçınıyoruz.
benim kavga etmediğim kimse kalmadı nerdeyse, abimle de kavga ettim zamanında.
ben ailemden hiç kimse ile kavga etmedim. hatta arkadaşlarımla bile kavga etmem. geçim ehli denilen insanlardanım. sevdiklerime karşı yumuşak davranmayı seviyorum.
bir tane ikizim var ve kucukken cok kavga ederdik ayni zamanda ablamlada kavga ederdik. zaten kavga edenler ya ikiz olurlar yada abla kiz kardes. ikiside bende mevcuttu. yerlere ayna atip kirmalar şifonyer aynalarina ojeler firlatip kirmalar mi desem ama bunlar hep karsindakine vurmamak icin yapiylan sinir bozucu hareketlerdir. hepte bana karsi yapildi bunlar demekki ben fazla sinir bozucu bir insanim...
evet çok ederiz anlaşamadığımız çok nokta var yapamıyoruz birbirimizi ne kadar sevsekte iyi geçinemiyoruz o a diyorsa bende b diyorum yolunda gitmiyor .
evet ablam var allah kahretmesin ki manyağın önde gidenidir dışarda canı bir şey mi sıkıldı benimle kavga eder, canı mı sıkıldı hemen kavga eder, eve karışmaz hiçbir şey yapmaz ama herşeye muhalefet olur yemek ister açım der yemeği yaparım yer bitirir sonra bu niye tuzlu bu niye yağlı der yine kavga çıkar, hiç kardeşiniz sırtınızdan bıçakladımı sizi beni evet mecaz anlamda değil ama maalesef ki şuan gülüyorum ama o an çok kötüydü ama ne olursa olsun abla sonuç olarak büyüğüm ve her zaman haklıdır dönüpte bir şey diyemem en çok kavgalarımızsa kıyafet yüzünden çıkar bana bir tokasını bile vermez ama etrafındaki herkese tüm dolabını serer neden benden bu kadar nefret ediyor anlamışta değilim açıkcası her neyse iki kız kardeş olmak çok zor bana sürekli nankör der ama bilmez arkasını sürekli toplayan benim babam bir kelime etmesin ona diye saatlerce söylentisini dinleyen benim ama bırak nankör olayım yinede başımdan eksik etmesin rabbim
evet tabii, hem de belki yüzlerce kez etmişizdir
abim veya ablam yok ama kardeşim var. biz çok kötü kavga ediyorduk küçükken. kavga etmekle kalmazdık bayağı birbirimizi döverdik. daha doğrusu ben onu döverdim. ne zaman ki gücünün bana yeteceğini hissetmeye başladım artık kavga etmeyi bıraktım :) çok iyi davranmaya başladım ki beni dövmesin. çünkü acayip kas yaptı kendisi ve herhalde bir yumruğuyla yere düşürebilir beni. şimdi diyeceksiniz ki ne yumruğu bu nasıl kavga etmek kardeşler arasında. biz ölümüne kavga ediyorduk çünkü. bir kaç kere hastanelik bile ettik birbirimizi. :) herhalde en çok birbirine zarar veren kardeşler arasında rekor falan kırarız. burnunu kırdım bir keresinde oda beni ikinci kattan aşağıya atmıştı. çok komikti ya şimdi aklıma geldikçe çok gülüyorum. :)
hayır kavga etmedim çünkü ne ablam var ne de abim var.
evet abimle kavga etmiştik. kardeşime marul vermeyip, hepsini ben değim için, bana bağırdı, bende hiç altta kalır mıyım? kalmam bende bağırdım? sonra evde yumruklar havada uçuşmuştu.
ne abim var ne ablam ne de kardeşim. yalnızım dostlarım.
evet abimle kavga ettim fakat yaşım küçükken kavga ediyorduk şu anda hiç kavgamız yok ..... insan büyüdükçe olgunlaşıyor....