anlaşmak bence o kadarda zor bir kavram deyil çünkü herkesin bir benliği var empati kurarak karşımızdaki insanı anlayabiliriz ve ona gore hareket ederiz yeri gelir o seni tamamlar sende onu bu böyle gider zamanla huylarda dusuncelerde değişebilir önemli olan ortak noktayı her zaman bulabilmek zaten ancak bu olduğunda uyum saglar iki insan bazen oyle bir an gelirki hic ama hiç anlasamadigin birinden hoslanirsin gozun birşeyi görmez sadece ona odaklanirsin ayak uydurmaya calisirsin bi bakmissin zamanla degismissin ben öyle bir insanı sevdim ki hic bir ortak noktamız yok o sürekli tartışırız ama onu o kadar çok seviyorum ki ne derse evet diyorum belkide anlasmamizin sebebi benim her zaman alttan almam eyer bende agresif bir şekilde davransam umursamasam is bu noktaya gelmezdi
anlaşamadığım insanla bir olamam ki sürekli tartışma olur, zıtlık olur. kötü durum olur. birbirimizin kalbini kırmış oluruz.
bu zamana kadar anlaşamadığım hiçbir insanı sevmedim, sevemem de. çünkü o kişi ile sürekli bir tartışma içersinde oluruz. ve ben böyle bir duruma asla katlanamam.
yani ben anlaşamadığım insan hiçbir şekilde sevemem ve asla da muhatap olmam gene de büyük konuşmayayım bu zamana kadar anlaşamadığım insanla arkadaşlık bile yapmamışımdır ve hiçbir zaman da sevmemişsin de zaten ben insanları kolay kolay sevemiyorum yani çünkü artık benim insanlara güvenim yok. her insanda menfaatçi artık bana göre her zaman hak edeni severim haketmeyeni sevmem yani sevilecek insan da göremiyorum.
zıt kutuplar birbirini çeker derler yine de aşırı zıtlıklar iyi bir durum değildir. sevebilir miyiz en başta evet ama daha sonra anlaşmazlıklar çoğaldıkça ondan uzaklaşırım.