herkese güvenmeyin zaten.bize güven vermemiştir ya da guvenilmeyecek insanlar olduğunu yaşayıp goususzdur ki ogrenmisizdir birilerine guvenilmeyecegini.
bizim güvenimizi sarsanlar yüzünden gerçekten güvenebilceğimiz kişilere bile önyargılı yaklaştığımız oluyor einstein ın sözü var derki bir önyargıyı ortadan kaldırmak atomu parçalamaktan daha zor
yani güvenmemizin sebebi geçmişte çok kötü anılar olduğu için güvenmiyoruz. arkamızdan vurduğu için, arkamızdan konuştuğu için güvenmiyoruz.
çünkü kime güvensek bizi her zaman yarı yolda bırakıyorlar. o yüzden artık kimseye güvenemiyoruz maalesef. daha fazla kırılmamak için.
birilerine güvenmek istiyoruz ama güvendiğim insanlardan hep darbe yediğim için kolay kolay güvenemiyorum .
insanlar geçmişlerinde hep ihanet uğramış bir çokta kandırılmak korkusuyla yaşadıklarından dolayı kimseye gevemeazler bunun nedenide toplumda huzur ve güvenin kaybolmasındandır
yıllarca birine çok güvenirsin hatta öyle zannedersin bir bakmışsın güvendiğin insan yanlış insanmış
insan birilerine neden güvenmez güveni suistimal edilirse,ihanete uğrarsa güvenemez tabi.artık güven duygusu biraz zor geri gelecek gibi.bu dünyanın çivisi çıkmış ne güveni.
herkes birbirinden korkarak yaşamaları isteniyorsa eğer?
herkes kendi menfaatini düşündüğü için kimse kimseye güvenmiyor.artik yavaş yavaş yalnızlaşan toplum haline geliyoruz. eskisi gibi yardımlaşma çok azaldı.o açıdan güvende azaldı.
zamanında güvenimizi kıran çok olmuş belki de bundan dolayı güvenemiyoruz insanlara. hele ki darbeyi en yakınımızdan aldıysak. işte o en kötüsü ve zoru olur bizim için. zamanında olmayacak insanları hayatımıza soktuk. olmayacak insanlara güvendik ve yine olmayacak insanlara değer verdik. peki karşılığında onlar bize ne verdi? ben söyleyeyim bunu. kocaman bir hiçbir şey.kocaman bir güvensizlik duygusu. kocaman bir yalnızlık. sılanın bir sözü var ya hani iki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze bundandır böyle dibe vuruşumuz. aynı o misal.
çünkü yüzüne gülüp arkandan konuşması,gidip arkandan iş çevirmesi ve yalanları güven kaybına uğratabiliyor.
hayat şartlarından dolayı güvenemiyoruz herşey ortada
ben karşıma çıkan herkes güvenirim, tanıyayım tanımayayım. bu güveni ta ki insanlardan kazık yiyene kadar da korurum. sonra savunma mekanizmam devreye girer ve bana şunu der artık insanlara güvenmek yok. mesafeli olacaksın der. bunu uygulayacağıma kendime söz veririm. ama sonra diyelim karşıma siz çıkmışsınızdır. ilk anda bu kararım devreye girse de içimden bir ses bana şunu der.. bu insan ya gerçekten çok iyi güven duyabileceğin biri ise, sen bu şansı ona vermek zorundasın der ve yine veririm.. yine de tarih tekerrür eder.
şimdilerde gerçekten insanlarla arama ciddi mesafeler koyuyurum.
birilerine neden guvenesin ki?
artik ulkemizin ne hale geldigini gerek sosyal medya gerekse televizyondan gorebiliyoruz.
katil mi dersin? tecavuzcu mu dersin? dolandirici mi dersin? cocuk istismari mi dersin? hepsinden gerceklesiyor ulkemizde maalesef.
ee tabi biz insanlar bunlari gordukce;etkileniyoruz ve kendi hayatimiz da karsimiza cikar ceya cikabilir dusuncesiyle,insanlari yargilamak zorunda kaliyoruz.
bu yuzden insanlarin birbirine olan guveni kirilmakta.
guvenimizi bitiren insanlar sayesinde guven duygusu diye bir sey kalmadi ardik yaa