kuran kursunda yatılı kalmıştım bi ara, 4-5 gün kadar, yemekler kötüydü. başka da bi maceram yok, iyi ki kısa sürdü
yok hiç yurtta kalmadım. üniversite okumama rağmen üniversite zamanımda bile yurtta kalmadım. servis imkanı vardı çünkü. istanbul'da oturanlar bilir kocaeli üniversitesine servis taşımacılığı vardır. iki yıl boyunca servisle gidip geldim (önlisans bir bölümdü zaten) iki yıl daha olsadı iki yıl daha servisle gidip gelirdim diyorum. :)
yok yurtta hiç yaşamadım ve nasıl bir yer olduğunu bilmiyorum okuldan eve 5 km uzak ve okuldan eve rasitla gidiyorum ve yurt merak ediyorum nasıl birşey olduğunu.
evet daha önce yurtta kaldım bir yıl daha sonra kendime ait eve geçtim okuduğum yıllarda. yurtta kaldığım zaman elektrikler gittiğinde biraz endişelenirdim. böyle anlar da korktuğum olmuştur. birde yut geniş bir alan olduğu için koridorlar falan korku evi gibi oluyor elektrikler gidince. bunun yenı de yurda ilk geldiğimde ankaradan boy aynası ile gelmiştim herkes gülmüştü. aynalı kız aynalı kız diyorlardı. turta ayna olmasına rağmen ben boy aynası ile daha rahat hissediyordum kendimi. daha sonra eve çıktım evde anılarım olmuştu aslında özellikle televizyonun sinyali devamlı gidip duruyordu rüzgardan doları ha bire arka bahçeye dolanırdım düzeltmeye çalışırdım. rüzgar sesleri gelirdi denizin o güzel dalgası sanırım o günleri hiç unutamayacağım. bir gün kapı da kaldım. anahtarı içeri de unutmuşum. benim diğer odanın camı da itinxe açılıyor aslında ama ia cam hafif yüksek tesadüfe bakın ki o günde sınavım var mutlaka okula gitmem gerek gecikmemem gerekiyor. üst katta da sınıf arkadaşım oturuyor. rica ettim sandalye getirdik camı itekledim aşağı atladım evini ine kendi evimin hırsızı oldum anlayacağınız öylece içeri girmiştim. yani o gün çektiğim çileyi anlatamam yetişmem gereken sınav olduğu için çok paniklemiştim. ayrıca yurtta kalırken birinci yılım da da yine buna benzer farklı bir olay olmuştu. sınav günü uyuyakalmışım sınava son yarım saat kala uyandım. fakat yol zaten yarım saat sürüyor ben merkezindeydim yurtta kalırken okul da ilçesindeydi. neyse ben apar topar hazırlanmaya çalıştım kendime gelmeye çalıştım hazırlandım tabi on bel dk geçti bile o kadar az vaktim vardı ki şimdi girmezsem ta yaza kalacak sınav çünkü ilk sınavın otu ile ikinci sınav ortalaması alınıyor. bende taksi aradım hemen. rica ettim artık beni uçurun diye. bir de karadeniz olduğu için yolları çok sıkıntılı siz hızlı gitseniz bile hemen varmanız zor oluyor. yollar kıvrım kıvrım bozuk biraz. neyse bir şekilde tam sınav saatin de yetişmiştir sınava ama koştur koştur beş dk da hoca geç girdi üstüne üstlük. oh be dedim içimden bu işinde hallettik. sınav olduğu zamanlar da bende bir panik bir heyecan.
dört yıllık üniversite hayatımın üç yılını devlet yurdunda kalarak geçirmiştim. öyle büyük büyük maceralarım pek olmadı. olduysa bile çok fazla hatırlayamıyorum. sadece bir kere izin almadan arkadaşın evinde kalmıştık. o gün de umut filmi vardı. arkadaşlarımızla onu izliyorduk. yurt giriş saati yaklaşırken kalktık gitmek için. sağolsunlar bırakmadılar film bitmedi devam edelim gitmeyin diyerek. yurt hocasını arayıp hastanede olduğumuzu gelemeyeceğimizi söylemiştik. ama tabi resmi izin kağıdı yazmadığımız için ertesi gün yurda gittiğimizde hakkımızda tutanak tutmuşlardı. bir de benim üniversitem ve yurdum şehir merkezine çok uzaktı. bir gün biz arkadaşlarımızla şehir merkezine ödev araştırması için inmek zorunda kalmıştık. tabi yurda döndüğümüz saat akşam vakti ve yurt yolu yokuştu. merkezde bir şey yok iken kampüste kar tipi göz gözü görmüyor. biz arkadaşla zor şartlar altında yurda ulaşmaya çalışıyoruz. ne dolmuş ne başka bir şey yok. yürümek mecburiyetindeyiz tipide. zar zor ulaştık tabi. dış giriş kapısında tir tir titriyoruz. donma tehlikesiyle karşı karşıya kalmışız. güvenliktekiler yetiştiler. güvenlik odasında ısınıp kendimize gelip yurt binasına öyle giriş yapmıştık. o olaydan sonra tabi ağır grip atlatmıştık.
ben tek çocuk olarak büyüdüm hala da tek çocuğum ya gerçi o yüzden rahatıma pek bir düşkünüm.
biz 3 kişilik bir aile olduğumuz için ben evlenene kadar bizim evde hiç ses gürültü olmadı kimse kimseye karışma da müdahale etmedi evlendim benim de bir tane kız çocuğum var ikinciyi ben de düşünmüyorum sese gürültüye tahammülüm az üniversite zamanlarında da genellikle ailemle birlikte kaldım sadece meraktan yurda çıkacağım dedim anneme ve yurtta sadece 4 gün kala bildim ki o 4 günde de yurtta kaldığımı söyleyemem yani çok zor ya bir odada 4 kişi 6 kişi hatta 10 kişi kalanlar bile vardı hiç bana göre bir şey değil allah yardımcıları olsun kalanların kendi özel alanı herkesin olmalı bence bir oda içinde birden fazla kişinin kalması çok zor.
evet daha önce üniversite okurken 2 sene boyunca yurtta kalmıştım. yurt arkadaşlıkları gerçekten çok güzel oluyor. her ne kadar yurtta kalmanın eksi yönleri olsa da bana çok güzel arkadaşlıklar edindirdi. yurt sayesinde 3 muhteşem dost edindim. ayrıca yurtta yaşamış olduğum maceraları da gerçekten burada anlatsam sabaha kadar susmam herhalde. başımızdan geçen o kadar çok komik olay oldu ki gerçekten çok eğlenceli zamanlardı. ama yurtta kalırken sürekli olarak yaptığımız ve bize aşırı derecede heyecan yaşatan tek olay gizli gizli balkonda sigara içmekti herhalde. çoğu zaman yakalanma tehlikesi anlatmamıza rağmen bunu yapmaktan hiç vazgeçmedik. her zaman olduğu gibi bir gerçekten yasaklar hep insana daha cazip geliyor bence. bir de ara sıra giriş saatinden geç saatte yurda döndüğümüz zamanlar olurdu. o zaman da yurtta olan arkadaşları resmen teşkilatlandırır ve içeriye gizli gizli girebilmek için kapıda bekleyen bekçiyi oyalamalarını isterdik. bunlar sadece ufak tefek birkaç güzel anı. ama dediğim gibi bazen ne kadar can sıkıcı olaylar olsa da iyi ki yurtta kalmayı deneyimlemişim diyorum. güzel ve değişik bir tecrübe olmuştu benim için.
ben 6. sınıftayken kalmıştım ve ailesiz çok zor oluyor .banyo yaparken bir gün erkekler yapardı birgün kizlar ve bize bit sampuani dokerlerdi .erkekler diğer taraftan kapının altından bize bakmaya calisirlardi .herkesi sabah aynı anda kaldirirlardi yatagini güzel bir şekilde katlaman gerekirdi. birgün derste yani kitap okuma saatinde çok uykum vardı ve uyuyakalmisim hiç gelmiş bana vurmuş bi kalktım noluyor diye dediler ki hoca sana vurdu dediler ama ben hiç hissetmedim insafsız adam uykudaki bir insana vurulur mu . bide arkadaslarinla aile gibiydin sabahları bir tabağa reçel peynir zeytin,kişi başı bir yumurta ve demir bardakları çay verirlerdi hep beraber kahvaltı yapardık. ne günlerdi ya aslında çok güzel günlerdi özledim bir yandan da.
13 yaşımdan bu yaşıma kadar şun 19 yaşımdayım bu yılın mayıs ayında bitirdim bizim yutta toplar vardı hırsız ararken onları bulmuştuk bulunca intihar etmeye kalkıştılar ama dayak yediler
hayır bu zamana kadar hiç yurtta kalmadım. zaten okuyan arkadaşlarımız yurtta kalıp okuyorlar, ben okumadığım için orta okulu bitirdim ama eğer okusayd belkim uzakta okuyup yolunda kalabilirdim. ona da zaten yatılı okul deniliyor hani çok şükür ailem de var yurtta kalmak gerçekten de çok zor onun için onun hakkında fazla yorum yapamayacağım.