ben bu hayatım boyunca en çok aileme önem veririm. başka bir şeye önem veremem çünkü ben onların soyundanım. yani şimdi kalkıp da saçma sapan bir şey desem kendimi kötü hissederim bu soru için. bu yüzden dolayı ailem diyorum ve bu soruyu geçiyorum
bun hayatta en çok saçlarıma önem veririm .
aile sağlık ve para . en önemlileri çünkü. sağlık olmadan para kazanılamaz. aile zaten maddi manevi çok değerlidir benim için. para zaten yoksa biz yokuz her şey para hayatta. ev alacaksan araba su gıda her şey.. ona da mecburuz.
bu hayatta en çok aileme önem veriyorum. benim için hayatın en önemli şeyi ailedir.
bu hayatta en çok sevdiklerime önem veririm sevdiklerim benim için oldukça önemlidir. yakın çevrem dostlarım arkadaşlarım ailem onlar benim çok önemli çok kıymetlidir. bu sebepten ötürü onlar benim en değer verdiklerimdir önce maneviyat tabiki daha sonra da kitaplarım diyebilirim altını çizmiş olduğun kitaplar benim için çok önemlidir. benim çocuklarım gibidir adeta çok severim korurum. kitaplarıma da oldukça değer veririm hayatımda.
bu hayatta en çok önem verdiğim değer annemdir, en çok önem verdiğim şey güven sevgi saygı sadakat hoşgörü'dür.
bu hayatta en çok önem verdiğim şey sağlık ve huzur dur yanısıra doğruluk dürüst olmak ve dürüst davranmak konu ne olursa olsun yalan söylememek bu dünyada en çok önem verdiğim şeylerden dir.
bu hayatta en çok önem verdiğim şey sağlık tabii ne kadar dikkat ediyorum bilemem ama sağlık olması oldukça önemlidir. çünkü söyleyebileceğim her şeyin temelinde sağlık var, sağlık olmadıktan sonra ne olursa olsun bir anlam ifade etmiyor.
vicdanıma. hayatım boyunca uğrunda savaş verdiğim ne varsa sonu boş, elde etmeye çalıştığım ne varsa hepsi iki boyutlu hayal olarak kaldı. çocukluğumda en çok aileme değer verirdim. hayatın çirkin yüzleri ve gökyüzünün diğer renkleri ile karşılaştığım anda hayata karşı timur'un karşısındaki hoca kadar yalnız kaldığımı farkettim. aile çok küçük yaşlarda önemini yitirdi ve yerine başarıyı koydum. belki statü beni büyütürdü küçük göründüğüm kişilerce. fakat tek başına çaba göstermek hiçbir işe yaramadı. statü başarıdan, başarı okumaktan , okumak da ne yazık ki paradan geçiyordu. hayatım boyunca paraya tek değer verdiğim yıllardı o yıllar. ama ne yazik ki bu da aile engeli altında ezilen bir hayal oldu. insanlara değer verdim hayatıma giren çıkan. hepsi de buna pişman etti detaya gerek yok. şimdi bir oğluma değer veririm artık bir de yastığa başımı koyduğumda sesi soluğu çıkmayan vicdanıma çünkü onu hiç incitmeden yaşamanın yollarına bakıyorum.