umut. umut dünyası burası. normal bir dünyada yaşamıyoruz. daha doğrusu umut ülkemiz. mesela her yılbaşı milyonlar bir bilete ikramiye çıkması hayaliyle yanıp tutuşan bir toplumuz. halbuki tutma olasılığı yüzde binde bile değil 7 üzeri 10 neredeyse 20 milyonda bir şans. ama ne yazık ki insanlar haftalar önce yılbaşı biletlerine umut bağlar. hayat da bize ertesi sabah uyanınca bunun olmayacağını kahkaha atarak gösterir. biletinize ikramiye isabet etmemiştir. bunun dışında tabiki her şey para değil. birini çok seversin ama o sana ümit verir bir şey hissetmeden. bu iş o kadar acıdır ki. sonu yoktur umudun. en çok da insan birine inanıp ümitlenince acı çeker. bir milyon tane işkence yap o adama o kadar koymaz. umut ümit fakirin ekmeği maalesef ama bayat ekmeği.
umut etmek güzeldir, insanı yaşatan umutlarıdır.
ama o umut ettiği, hayalini kurduğu şeyler bir türlü olmuyorsa ve beklemek kalıyorsa insan sürekli, beklemek uzadıkça can sıkar. hayaller, hayal kırıklığı olmaya başlar, umut yerini umutsuzluğa bırakır. ve her zaman değil ama sürekli olmayan ve uzayan şeyler için umut beslemek, işkenceyi uzatır.
insan umut ettikçe tedirginleştirir buda insana işkence gibidir ama en tatlı şeydir umut aslında evet büyülüdür bence