üniversite zamanı gelince ayrıldım anne ve babamdan sonrada farklı ilde çalışma hayatına girdim ve şimdi evliyim yine farklı bir ilde. aileden uzak olmak çok zor birşey. kimseniz olmuyor. mutlusunuzu ya da üzüntünuzu herseyiniiz telefonda paylaşmak zorunda kalıyorsunuz. istediğiniz saatte istediğiniz zamanda ve koşulda kapısına gideceğiniz birileri olmuyor .
ben hiç ailemden ayrı kalmadım ama bu benim isteğim doğrultusunda gerçekleşen bir durum değil çünkü kendileri çok baskıcı ve disiplinli insanlar oldukları için hatta ve hatta ben üniversiteyi kazandığım halde baska sehire yollamıyorlar bende çareyi evlenmek ile buldum görüştüğüm biri var umarım en yakın zamanda bir teklif alacağım ve kurtulmayı planlıyorum. ben her ne kadar istemesem de beni onlar zorluyor bu duruma maalesef ki.
ben ailemden uzun süre ayrı kaldım. gerçekten de gurbetlik çok zor yaşamayan anlamaz. daha o zamanlar çok toydum bir de ne bileyim insan çok üzülüyor. her an içim burkuluyordu. bir şekilde o günler geçse de gerçekten çok ama çok zor. hayat kolay değil inan ki kolay değil. mecburen gurbetlik çektim. insan istemese de üzülüyor bazen canı sıkılıyor ağlıyor. aile bu sonuçta. gurbetlik çok zor.
hayır şu an öyle bir durum yok ama gerçekten olanlar için zor bir durum diye düşünüyorum gurbet gerçekten çok zor inşallah ileriki zamanlarda da birbirimizden uzak kalmayız araya mesafeler girmez çünkü aile gerçekten bir bütün olarak insana güç veriyor çok şükür bu zamana kadar öyle bir sorunum olmadı
üniversiteyi kazandıktan sonra gurbete düştüm düşüş o düşüş. işimide ailemden başka şehirde bulup o şehre yerleşince temelli gurbet çekmeye başladım.
askerliğimi kıbrısda yaptım.ister istemez gurbet hasreti çektim hele ki askerdeyken bu çok normaldi
zamanında okul dolayısıyla ayrı kalmıştım 1 yıl. sonra okulumu uzaktan eğitime çevirdim evimden ailemden ayrı yapamadığım için.
ben ve eşim ankarada yaşıyoruz ama annem ve babam kardeşlerim kayseri'de yaşıyorlar 15 senedir gurbetdeyiz biz arada sırada gideriz görmeye onları ana baba başka
3 yıldır okul dolayısıyla ayrı yaşıyorum bi zamandan sonra alışıyo insan
ben gurbet çekiyorum 5 senedir dışarıda okuduğum için ister istemez gurbetlik çekiliyor.
ben üniversite serüvenimde ayrı kaldım ve öyle devam etti gitti . nasıl mı ? üniversite zamanı 4 sene dışarıda kaldım bazen bayramlarda bile dönemiyordum evime . o zamanlar gurbet acısının nasıl bir şey olduğunu görmüştüm . ve zamanla okuduğum şehir'e alıştım ve kız arkadaş edindim . onla mutlu olduğumu ve ömür geçireceğimi anladım . ve bir daha dönmemek üzere ankara da kaldım . ailemden uzak ilk zamanlar zor olsa da zamanla insan her şeye alışıyor.
7 yıl ayrı kaldık,bilmiyorum alışılıyor aslında olmasa da yaşıyorum diyorsun yada ben diyorum kimseyi aramıyorsun sadece yalnızken ağlıyorsun bu çok değişik özleme duygusunu bilmiyorum
benim ailemden uzak olmam evlenmiş olmam annemi çok özlüyorum keşke yakınımda olsaydı
ben evlendim ve dolayısıyla ailemden ayrı kalmak zorundaydım aile hasreti çekmek çok zor.ama sevdiğim adamlada çok mutluyum eşimle ailemide sık sık ziyaret etmeyi düşünüyorum.
4 yıldır yurttayım ilk başlarda zor oluyodu ama zamanla alisiyosun.
2013 yılından bugüne kadar en fazla 5 6 ay memleketimde kaldım şu anda gurbetteyim.
bı keresinde 40 45 gün kadar kalmıştım ailemden uzak çok zor bir durum, önüne gelen sıcak bir çorba yok üstünü yıkayan yok, istediğin de sana çayını getiren bir ailenin olmaması bu dünyada insanın başına gelecek en kötü olaylardan birisi
ben sadece annemden ,babamdan alevlendigimde ayrı kaldim ,buda hayatın kanunu yani başka türlü ayrı kalmadım ben kusadasi'ndayim onlarda izmir'de yakın yani istersem giderim sorun yok.
9 sene gurbet hayatı yaşadım lise ve üniversite hayatımda bu yüzden iyi bilirim ama pek bir acı çekmiyorsunuz 1 2 sene sonra oralar size aitmiş gibi oluyor
çocukken ayrı kalmıştı şimdiki aklım olsa buna izin vermezdim asla.