üniversite de birini sevip onunla hayatımı birleştirmek istemem
bugüne kadar yaptığım en büyük hata sevgilimin olması lisedeyken falan hiç yapmadım kimseden hoşlanmadım tabi üniversitede istemiyordum ama oda arkadaslarimin ısrarı üzerine sevgili olduk aslinda ben kabul etmiycektim zorla kabul ettirdiler neyse ben yazismaya başladık ve ben bir daha bırakmadım basima dert aldım ne güzel keyfim yerinde kafam rahattı ama şimdi öyle değil hep üzülen taraf ben oluyorum çok özlüyorum aklımdan bir saniye bile çıkmıyor kara sevda derler ya aynı öyle tutuldum kaldım. simdi ise ayrıldık yemin etti eğer beni bırakırsan sana asla donmeyecegim diye bende dönme o zaman dedim ve bitti demekki sevememis sevseydi bırakmazdı asla ne yapar eder bırakmazdı. bende diyorum ki keşke hiç baslamasaydik okul bitince çıktığım kişiyle evlenirdim öyle daha iyi olurdu diye düşünüyorum.
bu güne kadar yaptığım en büyük hata aslında insanlara güvenmek oldu. herkesi kendim gibi görüyorum ve çok kolay güveniyorum. ulan her seferinde darbe yiyorum ama genede akıllanmıyorum. sanırım hata bile olsa ben bunu yapmaya devam ederim.
bu zamana kadar ki en büyük hatam, sevgimi hiç hak etmeyen, saçma sapan bir insanı sevmek oldu. benim ona verdiğim değerin yarısını bile vermedi bana. sonuç olarak devam etmedi, etmezdi de zaten.