kitap okurken hayatı kaçırmaz kimse, aksine hayatı yakalar.
okuduğu kitaplardan bilmediklerini öğrenir, gitmediği yerler hakkında bilgilenir ve bir nevi oralara gitmiş olur. hayata bakışı değişir. kitap okumak bir kültürdür. severim ve çok okurum.
düşünmüyorum çünkü kitapların içindede hayatlar olduğuna , keşfedilmeyi beklediklerine inanırım . şahsen çok kitap okumam ben. çok okumayı da övmem. kitap okurum denmesi benim için bir anlam ifade etmiyor. asıl önemli olan ne biliyor musunuz? okuduklarınızdan öğrendiklerinizi fiile geçirebilmek. hayatım boyunca bunu yapmaya çalıştım. kısmen başarılı olduğumu da düşünüyorum. insanları tanımaya çalışırken elbette ne okuduklarını takip ediyorum, bu önemli. ancak onların hayatlarında okudukları şeyleri uygulayıp uygulamadıkları benim için kilit bir nokta; okudukları şeyleri özümsemediklerini gördüğüm an benim için film kopuyor ,sıradanlaşıyorlar. istediği kadar çok kitap okumuş olsun umurumda değildir . merak ettiğim, bana lazım olan, ilgi alanlarım hakkında 300 kitaplık bir listem var. okunacaklar listesi. hukuktan tutun denizciliğe, sanat tarihine, müziğe, bilime ve felsefeye kadar. bunların hepsi bana lazım. ancak ben hepsini hızlıca okursam hiçbir bok anlamam. sadece okumuş olurum. bunun için az okuyup sonra onu tecrübe etmeye bakarım. schopenhauer'u sevme nedenim bu. harika tespitleri var bu konuda. hayatımda hiç saçma sapan romanlar da okumadım. sadece belli başlı değer görmüş kitapları seçmeye çalışıyorum. genel olarak insanların yaptığı hata bu. aptal romanları okuyunca "kitap okuyorum" diyorlar. genelde bu saçmalığı da kadınlar yapıyor.
eğer hayatını zaten yasamıyorsan, kitap okuyarak hayatı kaçırmazsın. bütün gün evde oturan, bilgisayar başında takılan veya komşularına gidip dedikodu yapan birinin kaçıracağı hayat kitaptan kazanacağı hayal gücünün yanında sıfır kalır.
ben bu sözü saçma buluyorum. çünkü doğru kitapları okursak hayatımızı da bu kitaplara göre belirleyebiliriz.