tuttuğum altın olsa gider demir bir şeyler tutardım fakat tuttuğumuz altın olması biraz sakıncalı bir durum bence o kadar da güzel bir şey değil insan yaşayamaz yani :)
suyur açarım doldurum kovalara hepsine dokunurum altın oh mis.
buzdolabını tutayım bari en büyüklerinden zira.. sonra da satarım dermişim.
sanırım ilk olarak yatak çekyat /koltuk tarzı büyük ve ağır şeyleri tutardım. yani bir koltuk nerden baksanız en az 20 kilogram falan vardır. ee 20 kilogram altınım olduktan sonra birşey tutmasamda olur diye düşünüyorum:)
en ağır ne varsa ona tutardım evimdeki en ağır nesne çamaşır makinem onu tutardım. yada duvara ellerim beton daha ağır basar bana da yedi sülalemden bir ömür yeter zaten.
tuttuğum altın olsa hemen en değersiz ne varsa hep onlara tutardım. sonra değersiz olanlar aniden altına dönüşerek değerli olurdu. ben de çok zengin olurdum.
sonuçta değersiz bir şeyin altın gibi değerli bir şeye dönüştüğünü görmek beni hem mutlu eder hem de zengin ederdi.
değer verdiğim hiçbir şeyi altına dönüştürmezdim onlar zaten benim için değerli olan şeylerdir onları neden dönüştüreyım ki
yalnız simdi düşündüm de ne kadar hoş olurdu değersiz olan her şeyin altına dönüşüp değer kazanması falan
ayyy çok hoşuma gitti bu tabi bu bir hayal. hayal olsa da düşünmesi çok hoş değil mi ya :)
böyle bir hikaye vardı her tuttuğu altın olmaya başlayan bir insan bir süre sonra hiç bir şey yiyip içemez hale geliyor her tuttuğu altın olduğu için. bir kereye mahsus tuttuğum bir şeyin altın olmasını ister ve gidip evimdeki en büyük şeyi tutardım altın olsun diye.