insan yaşadığı her olaydan bir şeyler çıkartır.bir tecrübe sahibi olur.bu normal insanlar için geçerli olan bir durum.yaşanılan her şeyden kendimize bir ders çıkartırsak aşk ta yaşanılmış bir duygu olduğuna göre o zaman aşk insanı olgunlaştırır bence.
hani aşk insanı olgunlaştırmaz, tam tersi aptal eder. hani zaten boşuna demiyorlar aşık olan insanlara aptal aşık diye , hani insan gerçekten aşık olduğunu ne yaptığını bilmez gözü hiçbir şekilde bir şey görmez. yani onu öyle bir bağlanmıştır ki; sadece o varmış gibi davraniyor. yani bence bu çok yanlış hani olgunlaşmak yerine çocuksu gibi hareketleri var. genellikle insanların aslında aşk diye birşey yoktur ama bazı insanlar aşk var diyor ama aşkın ne olduğunu bilmiyorlar. bence bence onu öğrenmek lazım bana göre aşk hiçbir zaman insanı olgunlaştırmaz, tam tersi çocuklastirir.
aşkın insanın olgunlaştığını düşünmüyorum. yaniaşkın içindeyken zaten olgun davranamıyoruz ne yaptığımızı bilmiyoruz. bu da olgunluk olarak nitelendirilemez. daha sonra eğer aşık olmaktan vazgeçip boş yere canımızı sıktığımızı düşünürsek eğer, aslında boş yere üzüldüğümüzü düşünürsek, işte o zaman olgunlaşmış sayılırız. yoksa aşık olduğunda insan zaten olgun değildir, çocuk gibidir,ne yaptığını bilmez saçma sapan şeyler yapar, sağlıklı düşünemez, sürekli gece gündüz ağlar, canını sıkar.. yani bu da olgunluk olarak düşünülemez.ne zaman pişman olup neden boş yere yapmışım dediğin zaman olgunlaşmışsın demektir.