bu soruyu ne sen sor ne ben söyleyeyim. aslında ben sigaraya çok karşı bir insandım hatta annem içtiği için çoğu zaman onunla kavga ederdim sigaralarını çöpe falan atardım. neyse üniversiteyi kazandım ilk üç yıl sigara içen kişilerle arkadaşlık bile yapmadım. üçüncü yılın sonunda oda arkadaşım geldi ama nasıl bir halde geldi ben sarhoş olmuş sandım. ne içtin sen diye baya üstüne gittim yeminler etti sigara içtim diye ki o da benim gibi sigarayı ağzına dahi almamıştı o güne kadar. arkadaşları vermiş benim saf arkadaşım da içmiş. başı dönmüş falan fistan. neyse o yeminler ediyor sigara yüzünden oldu diye ben kızıyorum sigara böyle yapmaz adamı diye. neyse o inat etti ben inat ettim dedim getirin sigara içeyim bakalım ben de mi sarhoş oluyorum böyle. gittik hemen sigara aldık inadım tuttu ya bir kere. neyse yaktık sigarayı tabii bütün oda arkadaşlarım hepimiz aynı anda içecez ki görsün arkadaşımız güya sigara öyle yapmıyor. biz ilk nefesi çektik içimize hepimizin başı döndü arkadaşımızdan daha beter olduk hatta. neyse hepimiz gülmeye başladık. kendimize gelmeyi bekledik akşam yemeğine dışarıya gittik geldi keyfimiz yerinde hadi dedik hep birlikte sigara içelim yine eğleniriz. o paket o gece bitti kahkahalar eşliğinde. ertesi gün de gitmiş diğer arkadaşlarımız paket almışlar bu akşam da yapalım diye. o akşam da sigarayı hep birlikte içtik. bir kaç gün bu böyle devam etti. biz her akşam para toplayıp sigara alıp gece sabahlara kadar muhabbet eşliğinde sigara içer olduk. sonra baktık herkes paket almaya başlamış. herkes ayrı ayrı paket alıp içmeye başladı o günden sonra. şu an hepimiz de birer sigara bağımlısıyız ve hiç birimiz bırakamadık.
sigaraya ergenlik dönemlerimde özenti ile başladım. çevremdeki herkes içiyordu, özendim başladım. yaklaşık olarak on beş yıldır içiyorum ama başladığım için çok pişmanım.