gencligim gecen yillarimn ve sevdigim insan canim annem
en başta canim yavrum ikinci evladim sonrada okul yillarim
kaybettigim gençliğim 24 yaşındayım kendimi 60 gibi görüyorum. oğlumun yüzünden çocuk büyütmek gerçektende kolay birşey değil. uykusuzluktan yemek bile yiyemez oldum 60 kiloydum 52 kilo oldum ,insanın piskolojisi bozuluyor dünyada benim gbi bı oğlu olan yoktur. o kadar huysuz ,yabani,şımarık ki anlatması bile zor yaşamadan bilemez kimse ben birde kendimi kaybettim kendimi bile bulamaz oldum. :)
öncelikle ilk başta başıma gelen sağlığım herşeyden önemli olan sonra ise sevgilim kaybettikten sonra bidaha asla bulamadigim şeyler
insan sağlığını kaybedince eskisi gibi olamaz. onun için paradan puldan da önemli olan sağlığımızın değerini bilmeliyiz